บทที่ 18
หญิงสาวเอ้อระเหยลอยลม วนไปวนมาอยู่นานสองนานโดยที่ไม่ได้ตักอะไรสักอย่าง และกลับไปที่โต๊ะหลังจากที่เห็นเจ้านายทั้งสองกลับไปนั่งแล้ว
“ไปตั้งนาน ได้แค่นมสดกลับมาแก้วเดียวเนี่ยนะ” ภพธรแกล้งทำเป็นแปลกใจ เขารู้อยู่หรอกว่าเธอเจตนาหลบ ไม่อยากอยู่ด้วยสองต่อสอง
“แนนไม่ค่อยหิวค่ะ”
“เมื่อกี้คุณแนนยังบ่นว่าหิวอยู่เลยนี่คะ” เจมีน่ามองอาหารในจานที่ยังไม่มีอะไรพร่อง “ยังไม่เห็นทานอะไรเลย ทำไมถึงอิ่มแล้วล่ะ”
“แนน.. แนนอิ่มนมค่ะ ดื่มไปหลายแก้วตอนปิ้งขนมปัง” ตอบเสียงแผ่ว รู้สึกไม่ดีที่ต้องพูดปด ความจริงตอนนี้ท้องเธอกำลังเริ่มหิวได้ที่เลยทีเดียว เพราะชินกับการกินข้าวทุกเช้าก่อนทำงาน และตอนนี้ก็เลยเวลาปกติไปแล้วเกือบชั่วโมง
“คุณแนนตัวเล็ก ทานนิด ๆ หน่อย ๆ ก็คงอิ่ม แต่ก็น่าจะทานอีกหน่อยนะคะ ตักมาตั้งเยอะ”
“ค่ะ” คุณผู้หญิงเหมือนแม่พระมาโปรดกระเพาะน้อย ๆ ของเธอ เธอรีบตอบรับแล้วลงมือกินอาหารเงียบ
