บทที่ 31
“พี่ไม่รับคำขอโทษ” ใบหน้าหล่อโน้มไปใกล้ใบหน้านวลแดงก่ำ ที่น่ารักมากในสายตาเขา จูบปากเธอเบา ๆ “เพราะพี่อยากทำให้มันเป็นความจริง” จบคำก็จู่โจมด้วยจูบลงบนกลีบปากนุ่ม จูบในแบบที่ไม่เคยจูบเธอมาก่อน จากจูบละมุนกลายเป็นเริ่มร้อนแรง สอดปลายลิ้นฉกชิงความหวานล้ำในปาก ตวัดลิ้นหยอกเย้าสร้างความปั่นป่วนใจ
สุริษาร้องอื้อในลำคอเพื่อทัดทาน ผลักร่างหนาที่แนบชิด แต่ความวาบหวามที่ได้รับทำให้สติที่ต่อต้านค่อย ๆ หดหาย เพราะสัมผัสของเขาช่างนุ่มนวลอ่อนโยน ไม่ได้จาบจ้วงรุนแรงจนทำให้เกิดความหวาดกลัวเลยสักนิด
เธอเคลิบเคลิ้มรัญจวนใจไปกับสัมผัสของเขา.. จนกระทั่งแผ่นหลังสัมผัสถูกความเย็นของโซฟา
“อือ!” รีบทักท้วงผ่านลำคอ
ชายหนุ่มที่เครื่องกำลังติดได้ที่ ยอมตัดใจผละออกจากร่างเล็กที่เริ่มต่อต้าน มองดวงตาที่ตื่นตระหนก ด้วยสายตาอ่อนโยนที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
“กลัวเหรอ”
“ค่ะ” ตอบเสียงสั่น
มือใหญ่ลูบศีรษะ
