บทที่ 26
ประเทศลาว
“ขออนุญาตนะคะคุณเฉิน”
“เชิญ”
“ขอบคุณค่ะ” สุริษากดรับโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังขัดจังหวะการสนทนา “ค่ะพี่ใหญ่” กรอกเสียงเบาหวิวไปตามสาย
(ทำอะไรอยู่ ทำไมดูมีลับลมคมในจัง)
“แนนคุยกับคุณเฉินอยู่ค่ะ คุยเสร็จแล้วแนนจะโทรกลับนะคะ”
(นี่มันสองทุ่มกว่าแล้วนะแนน แนนควรจะพักผ่อนได้แล้ว เดี๋ยวนะ ตอนนี้แนนอยู่ที่ไหน อย่าบอกนะว่าเขาไปหาแนนที่ห้อง)
“ไม่ใช่ค่ะ อยู่ที่เลาจน์ในคาสิโนค่ะ” รีบปฏิเสธความเข้าใจผิดของคุณแฟนป้ายแดง “แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวแนนโทรกลับ” พูดจบก็ตัดสายทิ้งและเปลี่ยนเป็นระบบสั่นก่อนเก็บใส่กระเป๋า
“แฟนเหรอ” เหมาเฉินคุนถามยิ้ม ๆ เมื่อเธอวางสาย
“..ค่ะ” ตอบเขิน ๆ “เรื่องที่เราคุยค้างกันไว้ สรุปคุณเฉินมีความเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ อยากให้แนนแก้ไขตรงไหนเพิ่มอีกไหมคะ”
มิสเตอร์เหมามองหญิงสาวที่ให้ความสนใจมานานปี แต่เพราะเธอเป็นเด็กที่ภาสกรอุปการะมาตั้งแต่เล็ก จึงไม่กล้าทำรุ
