บทที่ 5
794 คำ
มันเจ็บปวดมาก...
“ฉันไม่มีสิทธิที่จะไร้เหตุผล ใครจะสงสารฉันล่ะ” นาตาลีคิด
เธอยังอยู่ห่างจากจบการศึกษาจากวิทยาลัยครึ่งปี และเธอยังคงต้องเก็บเงินไว้เป็นค่าเล่าเรียนของเธอเอง
นาตาลีกัดฟันและพยายามดิ้นรนเพื่อออกจากห้องชุดประธานาธิบดี เธอไม่ได้ดูเช็คเลย
หลังจากที่เธอจากไป ก็มีพนักงานทำความสะอาดเข้ามาทำความสะอาดห้อง
เมื่อเธอเห็นเช็คและจำนวนเงินในนั้น เธอตกใจมาก เธอหยิบเช็คขึ้นมาและส่งให้หัวหน้าของเธอ
พนักงานโรงแรมสามารถติดต่อ Benjamin Simpson ทางโทรศัพท์ได้
หลังจากวางสาย เบนจามินก็ขมวดคิ้ว
คุณวิทล็อคทำเช็คที่เขียนด้วยเงินจำนวนมากในโรงแรมที่เขาเพิ่งเช็คอินไปทิ้งได้อย่างไร
หลังจากโทเบียส วิทล็อค ประชุมเสร็จ เบ็นจามินก็ไปหาเขา
เขายื่นเช็คให้โทเบียสด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพูดว่า "คุณวิทล็อค โรงแรมโทรมาเมื่อกี้บอกว่าคุณลืมนี่ไว้ที่ห้องชุดของโรงแรม"
โทเบียสเหลือบมองที่เช็คและใบหน้าของเขานิ่งเฉย
“ผู้หญิงคนนั้นน่ารักจริงๆ บนเตียง” เขาแสดงความคิดเห็นอย่างเงียบ ๆ
ท้ายที่สุด เขาไม่เคยพบผู้หญิงที่สามารถทำให้เขาสูญเสียการควบคุมตนเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาภาคภูมิใจเสมอมา
น่าเสียดายที่ผู้หญิงคนนี้ชอบเล่นกลมากเกินไป ที่ทำให้เขารู้สึกรังเกียจเล็กน้อย
เขาไม่ชอบผู้หญิงพวกนั้นที่คิดว่าพวกเขาสามารถดึงเล่ห์เหลี่ยมออกจากแขนเสื้อได้โดยที่เขาไม่รู้
“เธอคิดว่าฉันจะแสดงความสนใจให้เธอเห็นไหม ถ้าเธอปฏิเสธที่จะรับเช็ค?”
"ฉันจะให้เช็คนี้เป็นโบนัสสำหรับปีนี้" โทเบียสพูดเบาๆ
เบนจามินไม่แสดงอารมณ์บนใบหน้ามากนัก หลังจากอยู่กับโทเบียสมาเป็นเวลานาน เขาได้เรียนรู้ที่จะสงบสติอารมณ์และรวบรวมสติ
“คุณวิทล็อค บ่ายนี้คุณมีหน้าที่อะไรอีกไหม คุณจะไปดูไร่กาแฟไหม” เบนจามินถาม
ในฟาร์มกาแฟ Caliway มีกาแฟชนิดหนึ่งที่เรียกว่า "ลิ้นสิงโต" ซึ่งทำขึ้นเป็นพิเศษด้วยสารสกัดจากกาแฟของเมล็ดกาแฟชั้นดี ราคาของมันก็แพงอย่างไม่ต้องสงสัย
โทเบียสได้ลิ้มรส "ลิ้นสิงโต" และรู้สึกว่ามันอร่อย เขาจึงต้องการซื้อบริษัท
“โอเค คุณจัดการให้ฉันได้” โทเบียสบอก
เมื่อนาตาลีรีบไปที่ไร่กาแฟ เป็นเวลาบ่ายแล้ว มันเป็นช่วงกลางฤดูร้อนในขณะนี้ แม้ว่าเวลาจะเกือบสี่โมงเย็น แต่ดวงอาทิตย์ก็ยังส่องแสงสูงเหมือนลูกไฟขนาดใหญ่ที่แผดเผาแผ่นดิน
อย่างไรก็ตาม เป็นเพราะสภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวยนี้เองที่ทำให้เงินเดือนสำหรับงานนี้สูงเป็นพิเศษ
“ทำไมมาช้าจัง!” ผู้หญิงที่รับผิดชอบจ้องไปที่นาตาลี
นาตาลีไม่ได้พูด เธอรีบเปลี่ยนชุดทำงานและเริ่มพลิกเมล็ดกาแฟ
ในฟาร์มกาแฟ Caliway พวกเขายังคงรักษาวิธีการดั้งเดิมที่สุดในการทำกาแฟไว้ เมล็ดกาแฟคั่วด้วยมือซ้ำแล้วซ้ำเล่าภายใต้แสงแดดที่แผดเผา จึงสามารถทำให้เกิดกลิ่นหอมได้
“นาตาลี คุณโอเคไหม” ชายคนหนึ่งซึ่งแต่งกายด้วยเสื้อผ้าคลุมกาย เดินไปข้างนางและถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
นาตาลีส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันโอเค”
เธอกับเซบาสเตียน ฮอฟแมนอยู่ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ทั้งคู่ทำงานและเรียนหนักในลักษณะเดียวกันจึงค่อนข้างสนิทสนมกัน
เขายังเป็นชายคนเดียวในกลุ่มคนงาน
ขณะถือคราดไม้ นาตาลียังคงหมุนเมล็ดกาแฟ และคลื่นความร้อนกระทบเธอไม่หยุด
เธอไม่ทราบสาเหตุของอาการวิงเวียนศีรษะและไม่สบายตัว
เธอกัดฟันและคิดว่าเธอต้องทำงานต่อไปไม่ว่าเธอจะอึดอัดแค่ไหนก็ตาม
ในเวลานี้มีความโกลาหลในหมู่พนักงาน
“นาตาลี ดูเหมือนว่ามีคนลาดตระเวนไร่กาแฟ” เซบาสเตียนกล่าว
นาตาลีตอบเขาอย่างคลุมเครือ
มีคนคอยลาดตระเวนในไร่กาแฟอยู่เสมอ ทำไมวันนี้เสียงดังจัง
“เขาดูดีมาก!”
“โอ้พระเจ้า เขาหล่อมาก! ผู้ชายที่หล่อขนาดนี้มีได้ยังไง!”
“ฉันคิดว่าฉันรู้จักเขา! เขาเป็นประธานของ YS Group!”
ฝูงชนเริ่มกระซิบกันเอง
มีคนสะกิดนาตาลีด้วยมือของเขาและพูดว่า "ดูเขาสิ ผู้ชายที่หล่อมาก คงจะยากที่จะเห็นคนแบบเขาอีกไปตลอดชีวิต"
นาตาลีรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าเธอถูกอบในเตาอบขนาดใหญ่
เธออยากจะพูดอะไรตอบกลับ แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร เธอก็ทรุดตัวลงกับพื้น
- ผู้เขียน
