เกิดใหม่เป็นเถ้าแก่เหลาสุรา
เกิดใหม่ครั้งที่ 17
เพี๊ยะ!!
ฟางเหนียงโดนตบจนร่างบางล้มไปนอนอยู่กับพื้น
“เจ้า!! เข้าไปอยู่ในจวนนั้นตั้งหลายวันแล้วแต่กลับไม่ได้เรื่องอะไรเลย” เถ้าแก่ปาชี้หน้าฟางเหนียง
“ท..ท่าน ฮึก.. ท่านพ่อ”
“หุบปาก!! เจ้าอย่ามาเรียกข้าว่าพ่อ” เถ้าแก่ปาเดินเข้าไปดึงผมของฟางเหนียง “เจ้าจะต้องไปเอาสูตรเหล้าของตระกูลซุยมาให้ได้ เพราะพรุ่งนี้ข้าจะต้องเปิดร้านแล้ว”
“ฮึก.. ข้าทำไม่ได้ท่านพ่อ”
เพี๊ยะ! “ข้าบอกว่าอย่าเรียกข้าว่าพ่อ เกอชั้นต่ำอย่างเจ้าไม่ควรเกิดมาเป็นลูกของข้าเสียด้วยซ้ำ!!” เถ้าแก่ปาปล่อยมือที่กำผมของฟางเหนียงออกอย่างแรง ร่างท้วมยืนขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ “พรุ่งนี้เจ้าต้องเอาสูตรเหล้าไปให้ข้าให้ได้ ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งเจ้าไปอยู่ในนรกกับแม่ของขี้โรคเจ้าซะ”
ฟางเหนียงกัดปากกลั้นสะอื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม “ฮึก.. ที่ท่านแม่ตายเป็นเพราะนางตรอมใจเพราะท่านต่างหาก นางหา
