“ยัยเอย” ยัยเอยกับพี่ลุคกำลังจะเดินออกจากห้องอาหารเขาก็เรียกแล้วลุกจากเก้าอี้เดินไปหาน้องสาวของตัวเอง
“คะพี่แทน”
“อ่ะ พี่ให้”
“กุญแจอะไรคะ”
“กุญแจบ้านหลังนั้นไง”
“บ้านหลังไหนวะ”
“บ้านสีขาวริมผาค่ะ พี่ลุคน่าจะเคยเห็นนะแต่ไม่รู้จำได้รึเปล่า”
“อ่อ บ้านหลังที่วิวดีหลังนั้นน่ะเหรอพี่จำได้ครับ”
ฉันนั่งอยู่ที่เดิมเสียงคุยกันของทั้งสามคนดังเข้ามาในหูแต่ไม่ค่อยได้สนใจฟังเท่าไหร่ บอกตรง ๆ นะคะว่าพยายามฟังเหมือนกันแต่ฟังไม่รู้เรื่องเลย เรื่องที่อยู่ในใจทำให้ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะรับรู้อะไร ขนาดอาหารฝีมือพี่สร้อยที่ฉันชอบมากก็ยังแทบจะไม่รับรู้รสชาติของมันด้วยซ้ำ
“ทำไมให้ไปอยู่แล้วล่ะคะเมื่อก่อนยังห้ามอยู่เลย อ๋อ เพราะว่าตอนนี้เอยมีพี่ลุคมาคอยดูแลแล้วใช่ไหมคะ ชิส์! รู้แบบนี้โทรเรียกคุณพ่อมาตั้งนานแล้วก็ดี”
“หึ ๆๆ ไม่ใช่หรอก พี่ให้เพราะกลัวตัวเองนอนไม่ได้ต่างหาก ท่าทางคืนนี้สองคนผัวเมียจะพากันทัก
