“ไปแกฉันพาออกไปหาพี่ลุค” ฉันลุกขึ้นยื่นมือให้คนท้องที่เริ่มเดินลำบากเพราะท้องแก่จับเพื่อพยุงร่างกายลุกขึ้นจากนั้นก็พายัยเอยเดินไป แต่ยังไม่ทันก้าวไปถึงไหนแฟนของฉันก็เดินเข้ามา แต่มีแค่เขานะคะไม่เห็นพี่ลุคหรอก
“พี่แทนคะ พี่ลุคไม่ได้มา...” ยัยเอยรีบถามพี่ชายแต่ยังถามไม่จบพี่ลุคก็รีบเดินมาทันที แล้วพอสองคนนี้เห็นกันทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบมีแค่น้ำตาที่ฉันเห็นชัดเจนว่าไหลออกมาจากตาของทั้งคู่ ฉันเห็นภาพตรงหน้าแล้วอดน้ำตาคลอไม่ได้
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงวันที่เพื่อนรักจะได้มีความสุข มีครอบครัวที่สมบูรณ์สักที
“...ขาหายสั่นแล้วเหรอคะ”
“ยังครับ แต่พยายามเดิน...อยากมากอดเมียกับลูกให้ได้” ฉันเขินบ้างได้ไหม มาเจอภาพน่ารัก ๆ แบบนี้ฉันอดเขินไม่ได้จริง ๆ
“พี่...กอดเอยกับลูกได้ใช่ไหม”
“...เอยบอกเมื่อคืนแล้วไงคะ”
“ถ้างั้นจะกอดไม่ปล่อยตลอดชีวิตของพี่เลยนะน้องเอย” ฉันเขินมากกว่าเดิมอีก หุบยิ้มไม่ได
