“หน้าตาก็ดี ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แต่ทำไม หาผัวไม่ได้หรือ จึงคิดว่าวางยาคนอื่นเขา อยากให้หมอซันขึ้นเตียงด้วยใจจะขาด หน้าไม่อายเลยนะ แล้วเป็นไง สะใจไหมเมื่อคืน”
จึก.... มันเหมือนมีคมหอกทิ่มเข้าไปในกลางหัวใจอย่างแรง
‘เขารู้ได้ยังไง’ แววตาของเธอหวาดหวั่น
“หึ......” เขาหัวเราะเสียงเย็น กำลังสนุกที่ได้เห็นแววตาแบบนี้ของเธอ
“นึกหรือว่าคนอื่นเขาจะไม่รู้ในเรื่องที่ตัวเองทำ ในโลกนี้มันมีคนโง่อยู่นะ แต่มันไม่ใช่คนในตระกูลลิขิตสรวงนะ พวกเราไม่ได้โง่ คิดได้ยังไง เอาสมองส่วนไหนมาคิด ถึงได้ทำอะไรที่มันต่ำ ๆ แบบนี้”
เขาพูดจาตำหนิเธอไปตรง ๆ แรงเสียด้วย
วุ้นเย็นขบเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่น เจ็บเสียยิ่งกว่าเจ็บ มันเหมือนเข็มเป็นร้อย ๆ เล่มพุ่งเข้ามาทิ่มอยู่ที่หัวใจ
“ยากจนเหรอ ถึงอยากได้ค่าสินสอด โอะ...โอะ...โอ้... ที่ดินสักสิบไร่ แล้วทองห้าบาท ส่วนเงินใส่ขันสู่ ก็อย่าให้น้อยหน้าชาวบ้านเขา คิดได้ยังไ
