โปรดระวังหัวใจของคุณ

8.แผนการมากมาย

“พี่ทรายครับ ตรงนี้ให้ผมเปลี่ยนเป็นสีออกแดงส้มหน่อยไหมครับ จะได้กระตุ้นความอยากอาหารของลูกค้า”

ภีมส่งตัวอย่างการออกแบบของเขาให้กับเม็ดทรายได้ช่วยเขาตัดสินใจ หลังจากลังเลอยู่นานภีมก็คิดว่าการแอบรักของเขา หากไม่แสดงออกไปมันก็ไม่มีความหมาย เพราะอย่างนั้นเขาจะลองใกล้ชิดพี่เม็ดทรายดูสักครั้ง อย่างน้อยหากว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ก็ไม่เป็นไรเพราะเขาได้ทำเต็มที่แล้ว และเขาจะไม่มาเสียใจทีหลังอย่างเด็ดขาด

“ทรายว่าตรงนี้ดีแล้วนะคะ เปลี่ยนแค่สีของตัวหนังสือก็พอ ยังไงภีมลองถามพี่ปิ่นอีกรอบนะ”

เม็ดทรายส่งยิ้มให้ภีม ก่อนที่เธอจะหันไปทำงานต่อ วันนี้วันอังคารและเมื่อวานมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่นิดเดียว เขาไม่ได้แสดงท่าทีอะไรที่นอกเหนือจากเจ้านายและลูกน้องกับเธอเลยแม้แต่น้อย นั่นยิ่งทำให้เม็ดทรายค่อนข้างแน่ใจว่าจริงๆ แล้วในวันนั้น ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นมามันอาจจะเกิดขึ้นมาเพราะความเมาของเขาและความไร้สติของเธอ เพราะอย่างนั้นมันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย และตัวเธอเองควรจะหยุดคาดหวังได้แล้ว

“ทราย เป็นยังไงบ้างไม่เจอกันตั้งหลายวัน อันนี้ของฝากจากโคราชจ้า พร้อมกับบัตรเชิญ”

พี่ปิ่นส่งยิ้มพร้อมกับส่งถุงของฝากให้เธอและบัตรเชิญไปร่วมงานแต่งของน้องสาวพี่ปิ่น เธอรู้จักพี่ปิ่นมานานมากๆ ตั้งแต่สมัยมหาลัย เพราะว่าพี่ปิ่นคือพี่สาวของพี่รหัสเธออีกที เม็ดทรายไม่ได้สนิทกับพี่รหัสตัวเองแต่กลับสนิทกับพี่สาวของพี่รหัส และพี่ปิ่นเป็นคนชักชวนเธอเข้ามาทำงานที่นี่

“ขอบคุณนะคะ แล้วก็วันงานทรายไปร่วมงานแน่นอนค่ะ เดี๋ยวจะลางานเอาไว้ล่วงหน้าเลย”

ปิ่นส่งยิ้มให้กับเม็ดทราย เด็กคนนี้ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่น้องที่ทำงานแต่เธอก็ทั้งรักและเอ็นดูเม็ดทรายมากๆ ก็น้องมันน่ารักและนิสัยดีมากๆ เลย น่าเสียดายที่เม็ดทรายยังไม่มีแฟน

“พนักงานใหม่ของเราจะมาพรุ่งนี้นะจ๊ะ พอดีว่าน้องยังจัดการเรื่องเอกสารยังไม่เสร็จ แล้วก็ช่วงนี้ใกล้สิ้นเดือนแล้วนะ เราต้องทำยอดขายให้ทะลุเป้าเดือนที่แล้วไปเลย สู้ๆ นะทุกคน”

เม็ดทรายส่งยิ้มให้กับพี่ปิ่น เธอนั่งทำงานจนล่วงเลยเวลาพักเที่ยงไปแล้ว พอหันมองนาฬิกาก็พบว่าเธอไม่สามารถออกไปทานมื้อเที่ยงได้ทัน เม็ดทรายหันไปมองพี่ปิ่นก็พบว่าพี่ปิ่นกำลังวุ่นอยู่กับงาน ส่วนพี่สิงหากำลังคุยโทรศัพท์เลื่อนนัดสาวๆ ภีมโทรสั่งข้าวให้มาส่งที่นี่

เมื่อเช้าเธอไม่ได้กินอะไรนอกจากกาแฟ เพราะอย่างนั้นเม็ดทรายก็เลยลุกไปที่ห้องพัก

ที่นี่จะมีชา กาแฟ และขนมคุกกี้สำหรับรองท้อง เม็ดทรายกดน้ำร้อนพร้อมกับเทผงกาแฟใส่แก้ว

ในขณะที่เธอกำลังยืนรอน้ำเดือดก็มีมือมาโอบกอดเธอจากด้านหลัง

“...”

กลิ่นน้ำหอมของเขาผสมปนเปกับกลิ่นของแอลกอฮอร์ที่เข้มข้น เขาซบใบหน้าลงมาบนไหล่ของเธอ และเม็ดทรายไม่ต้องหันหน้ากลับไปมองเธอก็รู้ว่าคนที่กำลังกอดเธออยู่นี้คือใครกันแน่

“ท่านประธานคะ..”

“อ่า..เข้าไปด้วยกันหน่อยสิ”

เขาจับมือของเธอแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาพร้อมกับล็อคประตูอย่างแน่นหนา ที่ห้องทำงานของขุนเขาจะมีประตูเล็กๆ เพื่อมาที่ห้องพักของพนักงานได้ เขามองเธออยู่ตลอดและเมื่อเม็ดทรายเดินเข้ามาในนี้เขาก็รีบกรอกเหล้าในแก้วใส่ปากพร้อมกับเดินเข้ามาหาเธอ

เธอไม่สนใจเขาเลย ไม่แม้แต่จะเข้าไปคุยหรือแม้กระทั่งมองหน้า เม็ดทรายไม่แยแสเขาเลยด้วยซ้ำทั้งๆ ที่เขากำลังโกรธที่เธอหลบหนีออกไปจากบ้านของเขาก่อนที่เขาจะตื่นขึ้นมา

เขาแค้นที่เธอหลบหนีไป แถมในคืนนั้นหลังจากที่เขาทำให้เธอเสร็จสมเป็นครั้งแรกเธอก็ดันหลับในแบบที่เขาปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น เธอถึงที่หมายไปแล้วแต่ว่าเขายังค้างอยู่นี่ แถมในวันนั้นขุนเขายังไม่อยากจะใช้มือของตัวเองในการปลดปล่อยอีกต่างหาก เพราะฉะนั้นเขาถึงได้อดทนและคิดว่าเธอจะมาหาเขาเพื่อขอโทษที่หลบหนีเขาไป แถมยังปล่อยให้อารมณ์ของเขาค้างเติ่งอยู่บนยอดไม้แบบนั้นอีก

แต่แล้วก็ไม่มีวี่แววของเม็ดทรายเลย เธอมีเบอร์โทรของเขา พนักงานทุกคนมีเบอร์ของเขาอยู่แล้ว แต่ทว่าเธอก็ยังไม่โทรมา ไม่มีแม้แต่การส่งสัญญาณใดๆ จากเธอ และนั่นมันยิ่งทำให้เขาโกรธมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

เขาน่ะ..ไม่อยากจะไปตามงอนง้อเธอหรอกนะ แต่ที่เขา..เข้ามาหาเธอแบบนี้มันเป็นเพราะว่าเขาทนไม่ไหวต่างหาก

“นี่ท่านดื่มมางั้นเหรอคะ?”

เธอมองหน้าเขาด้วยความเป็นห่วง เพราะหากว่าเขาดื่ม..เจ้าส่วนนั้นของเขาที่มันกำลังหลับใหลอยู่ไม่ใช่ว่ามันจะลุกพรวดพราดขึ้นมางั้นเรอะ

น้ำเสียงที่ตื่นตระหนกเกินเหตุของเธอมันเกือบทำให้ขุนเขาหลุดขำออกมา

“อือ พอดีตอนเที่ยงผมลงไปด้านล่างมา แล้วก็มีลูกค้าคะยั้นคะยอให้ดื่ม คุณก็รู้ว่าเรื่องธุรกิจผมไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่แล้ว”

เขาอุ้มเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานพร้อมกับกดปิดม่านทั้งหมดและล็อคห้องทำงานเรียบร้อย

เขาจะดูซิว่าเธอจะหนีไปไหนได้อีก

เม็ดทรายกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก

“ท่านคะ ที่นี่ไม่ได้อีกทั้งทรายจะต้องกลับไปทำงาน”

เขาจิ๊ปากด้วยความรำคาญใจ แต่ที่เธอพูดมันก็ถูก ที่นี่ไม่ดีแน่เพราะสำหรับคนที่กดดันตัวเองมากๆ อย่างเม็ดทราย การทำเรื่องแบบนั้นในห้องทำงานเช่นนี้อาจจะทำให้เธอฝังใจเอาได้

เพียงแต่เขาไม่อยากอดทนแล้วนี่ เขาทนมาหลายวันแล้วและวันนี้เขาต้องการปลดปล่อยมันออกมา

ขุนเขาแสยะยิ้มขึ้นมา เขาอุ้มเธอลงจากโต๊ะทำงานก่อนจะเปิดม่านออก

“คุณออกไปก่อนครับ”

เม็ดทรายพ่นลมหายใจด้วยความโล่งอก เธอเดินออกจากห้องทำงานของเขาผ่านทางห้องพักพนักงาน เม็ดทรายเทน้ำร้อนใส่แก้วก่อนจะใช้ช้อนคนกาแฟด้วยมือที่สั่นเทา

ให้ตายเถอะแค่ได้ใกล้ชิดเขา เธอก็คิดไปไกลจนห้ามความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่แล้ว

“เพล้ง!!”

เสียงนั้นดังขึ้นมาจนทำให้เม็ดทรายตกใจ เธอวางกาแฟที่ชงเอาไว้ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากห้องพักของพนักงาน ทั้งพี่ปิ่นและพี่ธันวารีบวิ่งเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน เมื่อเธอเห็นแบบนั้นก็เลยรีบวิ่งตามไปในทันที

สิ่งที่เม็ดทรายเห็นแทบไม่เชื่อสายตาเพราะมือของท่านประธานมีเลือดออก พร้อมกับแจกันที่หล่นลงมาแตก

“ตายจริง สิงหารีบเรียกรถพยาบาลเร็วเข้า!!”

พี่ปิ่นได้สติก่อนใครรีบสั่งให้สิงหาโทรตามรถพยาบาล

“ไม่ต้อง แผลไม่ได้ลึกอะไรมากมายอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย เรียกแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วก็..เม็ดทรายคุณมาช่วยพยุงผมหน่อยสิ”

เม็ดทรายตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะตรงเข้าไปพยุงเขาให้ลุกขึ้นมา

นี่อย่าบอกนะว่าเรื่องราวมากมายนี่ที่เขาทำไปเพราะต้องวการจะพาเธอออกไปจากที่นี่พร้อมกันกับเขา

“ทำงานต่อเถอะ ใกล้จะสิ้นเดือนแล้วนี่ ฝากด้วยนะคุณปิ่น ส่วนเม็ดทรายช่วยส่งผมไปที่โรงพยาบาลหน่อยสิครับ”