นาราภัทรมองมือถืออย่างแปลกใจ เพราะเมื่อสองชั่วโมงที่ผ่านมาเธอเพิ่งจะรับสายของปลายตะวัน แล้วนี่ใครโทรฯ มาหาเธออีก เพราะเบอร์มือถือเครื่องนี้ เธอให้เพื่อนๆ ไปเพียงไม่กี่วันเท่านั้นเอง เพราะมันเป็นเบอร์ส่วนตัว ที่เธอไว้ติดต่อกับมารดา ปลายตะวันและเพื่อนที่สนิทกันเท่านั้น
หญิงสาวลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน จากนั้นก็เดินไปยังกระเป๋าสะพาย ที่แขวนเอาไว้ข้างโต๊ะทำงาน มือเรียวบางล้วงมือลงไปในกระเป๋าสะพาย ก่อนจะหยิบมือถือเครื่องเล็กขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรฯ แต่พอเห็นเบอร์ ใบหน้างามก็ขมวดขึ้นมาด้วยความสงสัย ‘เบอร์ใครนะ ไม่ได้บันทึกเอาไว้ด้วยนี่นา’ นาราภัทรจ้องมองเบอร์แปลก ในใจกำลังคิดอยู่ว่าควรรับดีไหม
หญิงสาวยืนถือมือถืออยู่แบบนั้น สายตาจ้องมองมือถืออย่างชั่งใจ ก่อนตัดสินใจว่าจะไม่รับ เพราะมันไม่ใช่เบอร์ที่เธอรู้จัก แต่ยังไม่ทันได้ใส่มือถือลงในกระเป๋าสะพาย เสียงเพลงเรียกเข้าก็กรีดร้องขึ้นอีกครั้ง ใบหน้างามเริ่
