ภานุวัฒน์เดินตรงมายังโรงเรือนที่เจ็ดตามคำบอกของนาราภัทรด้วยหัวใจที่พองโต ในที่สุดสิ่งที่เขาทำไว้ ก็สมหวังเสียที นึกไปเขาควรไปขอบคุณว่าที่แม่ยายที่รีสอร์ตปลายรุ้ง ร่างสูงใหญ่สาวเท้ามาหยุดอยู่ด้านหลังของหญิงสาวร่างเล็กอย่างเอ็นดู เมื่อเห็นใบหน้าหวานกำลังก้มมองแปลงกุหลาบด้วยอาการตื่นเต้น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หัวใจก็พองโตจนแน่นคับอกแล้ว ใบหน้าคมสันยิ้มเล็กน้อยกับท่าทางน่ารัก น่าหยิกของคนตรงหน้า
หญิงสาวร่างเล็กไม่ได้สนใจเลยว่า ตอนนี้เธอไม่ได้ยืนอยู่เพียงลำพังเสียแล้ว หากหญิงสาวสนใจสภาพแวดล้อมรอบตัวเองสักนิด เธอก็คงจะรู้แล้วว่ามีใครยืนอยู่ด้านหลังของเธอ เหล่าคนงานก็หายกันไปแล้ว แต่หญิงสาวร่างเล็กยังคงยืนยิ้ม จ้องมองแปลงกุหลาบพันธุ์เบบี้ มาสเคอร์เหรดอย่างมีความสุข
ใบหน้าคมสันยืนกอดอกมองคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้มอบอุ่น กี่ปีแล้วนะที่เขาไม่ได้มายืนมองปลายตะวันจ้องมองแปลงกุหลาบด้วยรอยยิ้มแบบนี้ ตอนนี้เขายืน
