11 : 45 นาฬิกา
หญิงสาวร่างสูงโปร่งเดินนวยนาดเข้ามายังตึกพิตตินันท์ด้วยความหงุดหงิด เมื่อวานเธอก็มาแต่เจ้าของตึกดันไม่อยู่ ออกไปข้างนอกตั้งแต่บ่ายสอง ที่สำคัญการออกไปข้างนอกแบบนี้ของชายหนุ่ม ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจไม่น้อย ตั้งแต่รู้จักชายหนุ่มมา เธอยังไม่เคยเห็นเขาออกไปไหนนอกเวลางานเลยสักครั้ง
“คุณกฤตอยู่หรือเปล่า” เจ้าของเสียงแหลมเอ่ยถามประชาสัมพันธ์สาว “ว่ายังไงที่ฉันถามนะ”
“ไม่ทราบสิ่คะ พอดีดิฉันไม่ได้เฝ้าท่านประธานอยู่” เสียงที่ตอบกลับมาทำให้เจ้าของเสียงแหลมถึงกับปรี๊ดแตก แต่มันคงไม่เจ็บใจเท่ากับใบหน้าถือดีของประชาสัมพันธ์สาว
“อย่ามาทำหน้าแบบนี้กับฉันนะพิมพ์ชนก”
“ดิฉันก็ทำหน้าปกตินี่แหละคะ คุณเองตั้งหากพูดไม่ดีกับฉัน”
พิมพ์ชนกตอบเสียงเรียบ หญิงสาวไม่ได้สนใจอาการเกรี้ยวกราดของคู่ควงของท่านประธานหนุ่ม ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนรักของเจ้านายเธอ การที่เธอให้เกียรติคนอื่น คนอื่นก็ต้องให้เกียร
