ตอนที่ 23
“ข้อมูลที่ผมได้มาประมาณนี้ครับ ถ้ายังไงผมจะรีบสืบต่อนะครับ” นักสืบเอ่ยขึ้นหลังจากการเล่าทุกอย่างที่เขาไปสืบมาให้ภูบดินทร์ฟัง
“ไม่เป็นครับ เอาเป็นว่าผมพอจะได้เบาะแสบ้างแล้วล่ะ ที่เหลือผมจะสืบต่อเอง แล้วนี่..เป็นค่าจ้างส่วนที่เหลือนะครับ” ภูบดินทร์ยื่นซองใส่เงินสีน้ำตาลให้กับนักสืบคนนั้นไป
ผมสีดำขลับของเธอยาวเคลียไหล่ไม่เหมือนเมื่อตอนเด็กที่ต้องถักเปีย ผมหน้าม้าในแบบเมื่อก่อนถูกปล่อยให้ยาวจนรวบขึ้นไปไว้ข้างหลังด้วยยางรัดผมสีดำ เผยหน้าผากมนสวย เธอเป็นสาวสะพรั่งและสวยขึ้นมากกว่าเดิม เขายืนพิจารณาเรือนร่างของคนที่ตามหามาตลอดหนึ่งปีผ่านกระจกบานเกล็ดช่องเล็ก ๆ หน้าห้องทำงาน ก่อนที่หญิงสาวคนนั้นจะเงยหน้าขึ้นมา แล้วเห็นคนที่กำลังยืนอยู่ ไอยวริญตกใจเล็กน้อยที่เห็นภูบดินทร์กำลังถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาหาเธอ แต่หญิงสาวก็ไม่ทันหนีเสียแล้ว เพราะประตูห้องทำงานมีแค่ประตูเดียว
“พี่ภู!!!!..” เ
