(อารียา)
วันทั้งวันฉันเอาแต่อยู่ในห้อง มีเดินลงมาข้างล่างบ้างยามหิว พยายามจะหยิบจับช่วยเหลือแม่บ้าน ก็ไม่มีใครให้ฉันช่วยอะไรเลย มันทำให้ฉันเบื่อหน่ายและเซ็งเอามาก ๆ นั่งดูทีวีนอนเล่นจนสันนิบาตจะกินหลังหมดละกว่าจะเย็น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องทำให้ฉันเลิกสนใจทีวีที่กำลังฉายซีรี่ส์เรื่องที่ฉันชอบ เดินตรงไปเปิดประตูอย่างไม่ค่อยสะดวกเพราะข้อเท้าที่ยังเจ็บไม่หายดี
"มีอะไร?" ฉันถามเสียงห้วนเมื่อเป็นคนที่ฉันเบื่อขี้หน้า ก็ไอ้คุณอาหื่นกามนั่นแหละที่มาเคาะประตูขัดความสุขในการดูซีรี่ส์ของฉัน
"สบายดีเนาะมีแต่นอนกับกิน" มาถึงก็ปากหมาแขวะฉันทันที
"ไม่มีตามองหรือไงว่าฉันเจ็บขา หรือว่าตาฟ่าฟางเพราะแก่แล้วถึงมองไม่ออกทั้งที่ผ้าพันขนาดนี้" ฉันสวนอย่างไม่ยอมเหมือนกัน จะมาเอาแต่ด่าฉันอยู่ฝ่ายเดียวไม่มีทางซะหรอก
"เธอนี่นะ!!"
"ไม่มีอะไรกับฉันใช่ไหม ถ้าไม่มีธุระก็หลบไปฉันจะเข้าห้องไปดูซีรี่ส์"
