EP : 3
934 คำ
ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันออกมาจากคอนโดของแซมมี่ฉันก็ไม่ได้ติดต่อเพื่อนอีกเลย ไม่รู้นะคะว่าฉันนิสัยเสียเกิดไปไหม ฉันรู้ว่าทุกอย่างต้องใช้เวลาตอนนี้แซมมี่กำลังเศร้าการร้องไห้เสียใจมันก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ฉันไม่รู้จะปลอบอะไรเพราะสุดท้ายมันก็ไร้ความหมาย เรื่องความรักเป็นเรื่องของคนสองคนปล่อยให้จัดการเองก็แล้วกัน บอกตามตรงว่าเหนื่อยปลอบ
ถ้าแซมมี่ร้องไห้ระบายแล้วเดินหน้าต่อหรือยอมรับความจริงบ้างสักนิดฉันพร้อมรับฟัง แต่ถ้าแซมมี่เอาแต่ร้องไห้จัมปรักพร่ำเพ้อหาผู้ชายแล้วก็ขู่จะฆ่าตัวตายอยู่คำเดียวฉันขอไม่ยุ่ง
ส่วนพี่เวย์ฉันก็เกลียดขี้หน้าเหมือนกัน นิสัยเสียทำร้ายจิตใจผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง รักสนุกก็ไปหากินเล่นกับผู้หญิงที่รักสนุกเหมือนกันสิจะมาหลอกผู้หญิงให้มีความหวังแบบนี้เพื่ออะไร
ยิ่งเป็นเพื่อนฉันที่ฉันเคยเตือนแล้วว่าอย่ายุ่งถ้าไม่จริงใจ!
“อย่ายุ่งกับเพื่อนอิงนะพี่เวย์ถ้าพี่เวย์แค่คิดจะเล่น ๆ”
“เอาน่า อิงจะมาขู่พี่ทำไม”
“ไม่ขู่ได้ยังไง พี่เวย์เจ้าชู้จะตายทำไมอิงจะไม่รู้ แล้วเนี่ยเพื่อนอิงแค่เด็กปีหนึ่ง ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมตาแก่อย่างพี่เวย์หรอก”
“ใครแก่?”
“พี่เวย์ไงคะ”
“หึ ๆๆ เราเป็นเบบี๋เองรึเปล่าเด็กน้อยถึงมองว่าพี่แก่”
“อิงโตแล้วค่ะ อย่ามาพูดแบบนี้นะ”
“...เหรอ?”
ฉันจำประโยคที่เราสนทนากันวันนั้นได้ดี วันที่ฉันรู้ว่าพี่เวย์จีบแซมมี่ แต่ที่จำได้มากกว่านั้นคือสายตาของเขาที่หลุบตามองต่ำแล้วเหลือบตาขึ้นมามองฉันด้วยสายตา...น่าตบ!
ตั้งแต่วันนั้นฉันไม่ได้คุยไม่ได้เจอหน้าพี่เวย์อีกเลย ถึงวันนี้วันที่เป็นวันเกิดฉัน ปกติทุกปีก็เชิญพี่เวย์มานั่นแหละและวันนี้ปีนี้ก็แน่นอนว่า...เชิญ -_-
“ไงคะเบบี๋” มาแล้วค่ะ เดินล้วงกระเป๋าทำท่าทางหล่อมาแต่ไกลพร้อมกับถุงกระเป๋าแบรนด์ดังตั้งห้าใบที่ไม่ได้ถือมาเอง เหอะ! ทำเป็นเอากระเป๋ามาล่อนิสัยเสีย
“...”
“ไม่เซย์ไฮพี่หน่อยเหรอคะ”
“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้พี่เวย์ที่ยืนทำหน้ากวนประสาทด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“หึ ๆๆ สุขสันต์วันเกิดนะคะเบบี๋” พุทโธนะอิง พุทโธ ธัมโม สังโฆ เอาไว้ อย่าใส่ใจหน้าตากวนประสาทของพี่เวย์เด็ดขาดไม่งั้นปาร์ตี้มันจะไม่สนุก!
“ขอบคุณค่ะ”
“หน้าบึ้ง นี่พี่มาทำให้อิงอิงของพี่อารมณ์เสียเหรอคะ”
“พี่เวย์คะ พี่เวย์อย่ามากวนประสาทอิง”
“ฮ่า ๆๆ หยอกนิกหยอกหน่อยเองน่า เพื่อนมาเยอะรึยัง” เขาหัวเราะอารมณ์ดีแล้วก็มองเข้าไปด้านในปาร์ตี้
“ห้ามจีบเด็ดขาด อิงไม่อยากเคลียร์ แค่แซมมี่คนเดียวก็เข็ดแล้ว” แค่ได้ยินเขาถามถึงเพื่อนฉันก็รีบดักทางไว้ก่อนทันที
“ไม่ยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่น่า”
“ตกลงพี่เวย์จะไม่ฟังอิงเลย”
“ดูของขวัญวันเกิดดีกว่า อเนก” เขาชวนเปลี่ยนเรื่องฉันเลยทำได้แค่กรอกตามองบน แล้วก็มองไปที่พี่อเนกที่ถือถุงกระเป๋าแบรนด์ดังสีดำมาใกล้ฉัน
“ให้เยอะจังเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ” หลายบาทนะนั่นจะไม่ขอบคุณได้ยังไง แล้วอีกอย่างเป็นแบรนด์โปรดของฉัน เห็นแล้วก็แอบดีใจ กระเป๋ากับสาว ๆ เป็นของคู่กันอยู่แล้วนี่คะ ไม่รู้ว่าของในถุงจะเป็นรุ่นไหนบ้าง
“เปล่า เอามาให้เลือก ใบเดียวนะที่เหลือพี่จะเอาไว้แจกสาว ๆ”
“พี่เวย์!” กวนประสาทที่สุด มาทำให้แอบดีใจแล้วก็หักกลางอากาศแบบนี้ได้ยังไงกัน
"อะไรคะเบบี๋"
"ทีหลังหยิบมาให้ส่ง ๆ ก็ได้ค่ะ ไม่ต้องลำบากพี่อเนกถือมาหลายใบหรอก"
“ฮ่า ๆๆ ให้อิงนั่นแหละ พี่ล้อเล่นนิดหน่อยอารมณ์เสียไปได้ ไอ้ขุนมารึยัง”
“มาแล้วค่ะอยู่ข้างใน” มากันทุกคนแล้ว ใกล้เป่าเค้กแล้วด้วย มีเขานี่แหละที่มาเป็นคนท้าย ๆ
“โอเค พี่เข้าไปก่อนนะ มีความสุขมาก ๆ ล่ะสาวน้อย” เขาพูดพร้อมกับวางมือลงบนหัวฉัน
“อื้อ! ผมอิงจะเสียทรง” ฉันเบี่ยงตัวหนีแต่ฝ่ามือใหญ่ที่วางอยู่บนหัวกดแรงลงมามากกว่าเดิม
“น่ารักดีออก พี่ไปแล้วนะเบบี๋” เขาปล่อยมือจากหัวฉันแล้วก็เดินตัวปลิวไปเลยหลังจากที่ทิ้งท้ายด้วยการขยี้ผมฉันรุนแรงจนมันฟู
“ชิส์!” ฉันมองตามด้วยความเซ็งนิดหน่อย อุตส่าห์เซ็ตผมมาอย่างดี วันนี้ฉันต้องเป๊ะ ฉันตั้งใจมากที่จะทำให้ตัวเองสวยตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเพราะวันนี้มีเขาอีกคนที่เป็นแขกที่พิเศษมาก ๆ ของฉัน
เขาคนนั้นที่ฉันจะคอยมองหาตลอดเวลาไม่ว่าจะเดินไปที่มุมไหนหรือคุยกับแขกคนไหน
เขาที่เป็นแขกพิเศษในใจของฉัน เป็นแขกที่พิเศษที่สุดในงาน เป็นคนที่ทำให้ปาร์ตี้วันเกิดปีนี้ของฉันมันดีกว่าทุกปี
...พี่โฬม รุ่นพี่ในคณะ ผู้ชายคนแรกที่ฉันแอบชอบ ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นรอยยิ้มอ่อนโยนของเขา
- ผู้เขียน
