“...”
“...อิงมาทำไม”
“แล้วพี่เวย์มาทำไม”
“ไอ้ขุนโทรตาม”
“...เฮ้อ!” แหกขี้ตาตื่นมาเขตเพราะกระเป๋าแอร์เมส แต่สาบานเลยค่ะว่าถ้ารู้ว่าต้องมาเจออีตาพี่เวย์ฉันไม่มาแน่!
“แค่เจอหน้าพี่ต้องถอนหายใจขนาดนี้เลย?” เขาเลิกคิ้มข้างหนึ่งขึ้นตอนที่ถาม กล้าถามนะคิดว่าฉันเต็มใจเจอหน้าเขารึไง
“ความจริงทำได้มากกว่าถอนหายใจอีกค่ะ แต่ไม่ทำ” อุตส่าห์ไม่เห็นหน้ามาตั้งนาน สุดท้ายดันต้องมาเจอหน้าอีกจนได้ เจอแล้วเรื่องเก่าก็ผุดขึ้นมาในสมองทันที จี๊ดขึ้นที่ใจ!
“หึ!” เขาแค่นเสียงใส่ฉันก็เลยถลึงตากลับ
“ทำไมคะ มีปัญหาอะไร”
“พี่ไม่เคยมีปัญหา มีแต่เรานั่นแหละที่มี”
“ใครสร้างเรื่องก่อนล่ะ ใครทำให้ปัญหามันเกิด”
“ถ้างั้นก็มาคุยกันสิจะได้จบปัญหา”
“หึ! ไม่คุยค่ะพี่เวย์ ไม่จำเป็นต้องคุย ไม่ต้องพูดถึงด้วยเพราะอิงลืมเรื่องเฮงซวยเรื่องนั้นไปแล้ว”
“ลืมแล้วทำไมยังโกรธ?” เขาจ้องฉันเขม็ง แล้วฉันต้องหลบสายตาเขาไหม? ไม่มีทา
