ตอนที่ 30

1016 คำ

เอี๊ยดดดด แกร๊ก ''เปิดประตู" น้องมันบอกผม แต่ไม่ได้หันหน้ามาหรอกนะ น้องมันยังคงนั่งเชิดหน้ามองไปนอกรถ แล้วคิดว่าผมจะทำไหม ก็ไม่ "เรามีเรื่องต้องคุยกัน" "ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย เปิดรถ" น้องมันพูดนิ่ง ๆ "แต่ฉันมี" "ฉันไม่มีเวลาว่างมาคุยกับหมาบ้าอย่างนาย" "น้ำมนต์!!" ผมพยายามแล้วนะ พยายามที่จะไม่อารมณ์เสียใส่เธอแล้ว เธอคงไม่รู้ว่าเวลาผมโมโห ผมโมโหร้ายขนาดไหน และถ้าเธอยังไม่หยุดรวนผม รับรองเลย เธอคงได้เจอผมเต็มรูปแบบแน่ "เปิด ประ ตู" เธอพูดขึ้นอีกครั้ง และหันหน้ามามองผม โมโหสินะ หึ "ทำไม จะรีบไปหาไอ้เหี้ยพาสนั่นรึไง ถึงรีบบอกให้ฉันเปิดประตูให้นะฮะ" เธอมองผมด้วยความโกรธ แล้วไงล่ะ ผมก็โกรธเป็นนี่ "แล้วจะทำไม มันเรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว" ไม่เกี่ยวงั้นเหรอ ไม่เกี่ยวได้ยังไงวะ "ทำไมฉันจะไม่เกี่ยว ฉันเป็นรุ่นพี่เธอน้ำมนต์" "เหอะ ฉันไม่มีพี่อย่างนาย นายไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องของฉัน"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม