"ท่านแม่ขอรับ" เมื่อตัดสินใจก็รีบต่อสายหาผู้เป็นมารดาทันที แม้ยามนี้จะเป็นยามวิกาล ที่รู้ว่าเป็นเวลาพักผ่อนของมารดา ด้วยเหตุสุดวิสัยจึงนิ่งนอนใจไม่ได้
("จาห์มาล์ ลูกหายไปไหน ทำไมทำกับแม่แบบนี้ รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงแทบนอนไม่หลับ เจ้าเด็กดื้อ อึก ฮึก") ทันทีที่รับสายแล้วได้ยินเสียงของบุตรชายที่แอบหนีหายไป ผู้เป็นมารดาโล่งใจนัก เอ่ยทักด้วยความห่วงใย
"ท่านแม่ลูกขอประทานอภัยขอรับ ท่านแม่อย่าร้องไห้เพราะลูกคงกอดปลอบไม่ได้ในตอนนี้" รู้สึกไม่ดีที่ทำให้มารดาผู้ให้กำเนิดต้องเสียน้ำตา ทว่าตอนนี้ก็ยังกลับไปหาไม่ได้ มีเพียงคำพูดปลอบใจให้มารดาได้คลายเศร้าเท่านั้น
("แล้วลูกเป็นยังไงบ้าง เห็นการ์ดเฝ้าหน้าประตูว่าลูกขับรถฝ่าการ์ดไป มีเรื่องอะไรร้ายแรงถึงได้รีบร้อน ไม่บอกกล่าวสักคำ") สิ่งที่รับรู้จากการ์ดรายงาน นั่นยิ่งทำให้ผู้เป็นมารดาใจเสีย ห่วงนักว่าบุตรชายจะได้รับอันตราย ด้วยการกระทำที่หุนหันพลันแล่น
