"นาย! ชะ อื้อ" การสัมผัสที่รับรู้ว่าเป็นใคร น้ำเสียงที่จัสซีเนียจดจำได้ดีติดหู ทำให้รู้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นเป็นใคร หล่อนตั้งท่าจะตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ ทว่ากลับถูกจาห์มาล์นั้นจับตัว แล้วใช้มือปิดปากจนร้องไม่ออก
"ชู่" ส่งเสียงเตือนเป็นสัญญาณ แต่แล้วคนที่อยู่ในอ้อมกอดแน่น ก็ยังดิ้นพล่านต้องการหลุดจากพันธนาการอ้อมกอดของซาตานร้าย
"อ่อย!" แม้จะถูกปิดปากจนแทบร้องไม่ออก ก็ยังมีความพยายามเปล่งเสียง หวังให้ใครสักคนได้ยิน สองมือทุบตีสะเปะสะปะโดยไม่รู้หรอกว่ากระทบกับส่วนไหนของร่างกายคนตัวใหญ่บ้าง
"ดื้อจังวะ" จาห์มาล์กอดรัดเอวของจัสซีเนียแน่น แรงทุบตีที่แทบไม่ระคายผิว แต่ก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย ที่จัสซีเนียดิ้นพล่านไม่ยอมหยุดนิ่ง
จนจาห์มาล์ยกตัวอันบางเบาอย่างกับปุยนุ่นขาลอยเหนือพื้น เข้ามุ่งตรงไปยังเตียงนอน วางหล่อนลงด้วยความแรงก่อนจะทาบทับร่างกายของจัสซีเนีย มือหนึ่งปิดปาก อีกมือห
