สองเตียงผู้ป่วยอยู่เคียงข้างกันอย่างเป็นส่วนตัว ภายในห้องพักฟื้นสำหรับเฉพาะบุคคลที่ เชคฮ อานัส สร้างขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกสบายให้แก่คนในครอบครัว ห้องพักที่ถูกจัดให้เป็นพิเศษ เพราะจาห์มาล์ผู้ดื้อรั้นไม่ยอมที่จะแยกห้องพัก อยากให้จัสซีเนียนั้นอยู่ในสายตาตลอดเวลา ไม่ว่าจะยามกลางวันหรือกลางคืน แต่ตลอดทั้งคืนทำให้คนปากหนักแทบไม่ปิดเปลือกตานอน มีแค่เพียงเผลอไปชั่วครู่ไม่กี่ชั่วโมงก็เท่านั้น เพียงแค่ใบหน้าของจัสซีเนียโผล่เข้ามาภาพฝัน ก็ทำให้เขานั้นสะดุ้งตื่น
"รู้สึกเจ็บแผลตรงไหนหรือเปล่าขอรับ" ริฎวานเดินเข้ามาภายในห้องพักระดับวีวีไอพีในยามสาย ก็พบกับนายเหนือหัวที่นั่งมองไปทางอีกฟากเตียงอย่างจดจ่อ นั่งในท่าเดิมตั้งแต่ครั้งแรกที่เขามาเยี่ยมหาช่วงเช้าตรู่ เพราะว่าเป็นห่วงนายเหนือหัวที่ไม่ยอมพักผ่อน ทำตามแต่ใจตัวเองโดยไม่ได้คำนึงถึงบาดแผล
"ไม่เท่าไหร่" จาห์มาล์ให้คำตอบ ทว่ากลับไม่ได้มองหน้าริฎวานแต
