"ท่านเชคฮโหวกเหวกโวยวายอะไรอีกคะเสียงดังลั่นคฤหาสน์เลย" ฟาตินวิ่งหน้าตั้งเข้ามายังห้องทำงานแสนกว้าง เห็นสวามีนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ มือกุมหัวหลับตาอย่างกับคนโรยแรง
"ขอยาแก้ปวดหัวทีฟาติน ผัวปวดตุบ ๆ เหมือนเส้นเลือดในสมองจะแตกแล้วตอนนี้" เอื้อนเอ่ยทั้งที่หลับตา ก่อนจะเคลื่อนมือมานวดขมับให้ผ่อนคลาย
"ทรงงานหนักเกินไปหรือเปล่าคะ ฟาตินเตือนหลายครั้งแล้วก็ดื้อรั้น ไม่ยอมฟังเป็นไงล่ะ...นี่ค่ะยาแก้ปวด" ฟาตินยื่นยาให้ เอื้อนเอ่ยอย่างตำหนิทีเล่นทีจริง ที่ว่าติงแบบนั้นก็ด้วยความห่วงใยทั้งสิ้น
"....ก็ไอ้ลูกชายตัวแสบสิสร้างเรื่องใหญ่ แถมยังชิ่งหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้" เชคฮ อานัส รับแก้วน้ำและยา ยัดเม็ดยาเข้าปากตามด้วยดื่มน้ำจนเสร็จสิ้น เอ่ยปากอย่างหน่ายใจกับเรื่องราววุ่นวายที่บุตรชายสร้างขึ้น
"เรื่องอะไรคะ ลูกแค่ออกไปท่องเที่ยวตามประสาเองนะ" นั่นมันคือสิ่งที่บุตรชายแจ้งไว้ ทว่ากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น ก
