โดดหน้าผา
“แต่ทว่าวันนี้นางกลับยังมีชีวิตอยู่ท่านรู้หรือไม่ว่าตอนแรกข้าดีใจแค่ไหนที่นางตาย ท่านกำลังคิดว่าข้านั้นแย่ใช่หรือไม่เจ้าคะที่อยากให้พี่สาวของตัวเองตาย แต่แล้วข้ากลับมาคิดได้อีกว่าแม้ว่านางจะตายไปหรือไม่ตายท่านก็ไม่มีวันหันมามองที่ข้าเลยสักนิด” น้ำตาแห่งความปวดใจไหลทะลักออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว
บัดนี้ยิ่งนางขยับตัวเดินถอยหลังไปจนแทบจะสุดขอบหน้าผา เขาแทบจะเป็นบ้าเสียให้ได้
ตอนนี้เขาต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง เพราะถ้าหากเขาชักช้ากว่านี้เพียงนิดเดียว ซูเหยาก็คง…
“ซูเหยาได้โปรดเถิดเจ้าวางมีดลงแล้วเดินมาหาข้าได้หรือไม่ ได้โปรด…”
ท่านแม่ทัพแห่งภูมิภาคใต้ชายผู้สมบูรณ์แบบในทุกสิ่งซึ่งผ่านศึกสงครามมานับไม่ถ้วนกำลังจ้องมองสตรีตรงหน้าผู้เป็นฮูหยินของตนด้วยสายตาสั่นไหวสุดขีด ขาแกร่งทั้งสองข้าที่ยืนหยัดต่อสู้กับศัตรูมานับไม่ถ้วน บัดนี้กลับอ่อนแรงขึ้นมาเสียดื้อๆ
จนเขาแทบจะทรุดตัวลงอยู่รอมร่อ
