ข้ามีสิทธ์อันใดไปสั่งท่านกัน
“ซูเหยา!” หานเฉินและหานหนิงมองไปที่หวังซูเหยาด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีเจ้าค่ะ”
“อื้อเจ้าสบายดีใช่หรือไม่?”
“ข้าสบายดีเจ้าค่ะ เช่นนั้นเชิญท่านทั้งสองด้านในเถิดเจ้าค่ะ ข้าได้จัดการเตรียมอาหารเอาไว้แล้ว”
.
.
.
“รสชาติถูกปากหรือไม่เจ้าคะ”
“อร่อยมากเลยเจ้าเป็นคนทำเองหรือ?”
“เจ้าค่ะ”
“อร่อยมาก” หานเฉินเอ่ยขึ้นอีกเสียง
“ขอบคุณเจ้าค่ะ^^”
ก่อนทั้งสามคนจะเอ่ยพูดคุยด้วยเสียงหัวเราะ
ทางด้านของแม่ทัพหานสือเสวี่ยน
“ค่อยๆ เดินลงมาประเดี๋ยวจะล้มได้” เอื้อมออกไปจับมือเสี่ยวหรานให้ลงมาจากรถม้าได้สะดวก
“ขอบคุณเจ้าค่ะ^^”
ก่อนทั้งสองคนจะเดินเข้าไป เขาได้ยินเสียงพูดคุยที่ดูคุ้นเคยดังออกมาจากในห้อง ทำให้ขาทั้งสองก้าวเท้าออกไปดู
“ท่านพ่อท่านแม่?”
“เอ้า! กลับมาแล้วรึ?” หานเฉินผู้เป็นพ่อได้เอ่ยออกไปพลางมองไปที่ภรรยาในยามนี้ที่คาดเดาอารมณ์มิได้
“สวัสดีขอรับ ข้ามิรู้ว่าท่านพ
