“สวัสดีจ๊ะว่าที่เจ้าสาว ?”
เห็นชื่อผู้ติดต่อที่ขึ้นโชว์อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์สมาร์ทโฟนว่าเป็นใคร นาริณก็เปิดฉากล้อเลียนปลายสายทันที
“พี่รู้ได้ยังไง แม่บอกใช่ไหม ?”
นาเดียทำเสียงเหมือนเด็กถูกขัดใจดังมาตามสาย
“คนมีความรักมักจะลืมนึกถึงคนรอบข้างเสมอ ก็คงมีแต่แม่เท่านั้นที่ยังโสดสนิทและนึกถึงพี่”
เรื่องที่น้องสาวโทรมาเพื่อจะบอกกับเธอ นาริณได้รู้ล่วงหน้าแล้วจากแม่ แต่ก็ดีใจว่านาเดียไม่ได้ลืมเธออย่างที่แกล้งเย้าแหย่
“ได้ยินพี่พูดแบบนี้แล้ว ฉันรู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวจังเลย”
คนเป็นน้องบ่นพึมพำอย่างรู้สึกสำนึกผิด หลังจากที่ปรับความเข้าใจกับซีริล โลกของเธอกับเขาก็กลายเป็นสีชมพูและในโลกใบเล็กแสนหวานมีเพียงเธอกับคนรักเป็นประชากร
“พี่ล้อเล่นน่า พูดมาซินาเดีย ว่าเธอมีข่าวดีอะไรจะบอกพี่สาวคนนี้”
นาริณปลอบใจ แม้รู้ว่าข่าวดีที่นาเดียจะเล่าให้ฟังมันเป็นเรื่องเล่าซ้ำกับที่แม่ของทั้งคู่ได้โทรมาบอกกล
