“ไม่อยากรู้หรือว่าผมจะพาคุณไปไหน ?”
จอห์นละสายตาจากการมองตรงออกไปยังท้องถนน หันมาถามคนที่นั่งตำแหน่งข้างโชเฟอร์ คืนนี้เขาขับเฟอร์รารีสีดำรุ่นใหม่ล่าสุดมาเอง ไม่มีบอดี้การ์ดติดตาม ในรถมีเพียงจอห์นที่สวมสูทสีเทาดำปิดทับเสื้อเชิ้ตสีขี้เถ้าไม่ผูกไท ปลดกระดุมลงมาสองเม็ดอวดร่องอกแน่นเป็นมัดน่าไล้นิ้วเล่น และนาริณที่ถูกช่างแต่งหน้ากับช่างทำผมจับแปลงโฉมให้รวบผมยาวสยายขึ้นสูงเหมือนหางม้า อวดลำคอระหงขาวผ่องไร้เครื่องประดับ มีเพียงต่างหูเพชรเส้นยาวเคลียไหล่เปลือย
ร่างเล็กบางในชุดเดรสยาวเกาะอกผ้าไหมอิตาลีสีมุกวิ่งดิ้นทอง ยามก้าวเท้าเล็กบนรองเท้าส้นสูงสามนิ้วสีเดียวกับชุดจะเห็นต้นขาเรียวข้างขวาโผล่วับแวมตามรอยแยกตัวกระโปรงที่ชั้นผ้าทับซ้อนกัน คืนนี้เธอเซ็กซี่และดูสวยหวานจนแทบหยดเรี่ยราดตามทางที่เดินผ่าน
“อยากรู้ค่ะ แต่ถึงฉันจะรู้หรือไม่รู้มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร”
จอห์นสะอึกกับคำตอบ อาการวางเฉยข
