หลังจากวางโทรศัพท์จากมารดา อลันก็เดินออกไปนอกบ้าน ขับรถออกไปยังคฤหาสน์หลังเก่าอีกหลังที่อยู่ไม่ไกลกันมาก หากหลังที่เขาหยุดรถจอดเป็นคฤหาสน์หลังเก่าแก่โบราณที่สุดในจำนวนสี่หลังที่มี
สายตาคมของเขากวาดมองรอบๆ ครั้งสุดท้ายที่เขากลับมาที่นี่ตอนฝังศพบิดาเมื่อห้าปีก่อน ตอนนี้มันโรยราเงียบเหงาไปกว่าเดิมมาก
บุรุษหนุ่มหกคนที่ยืนอยู่หน้าบ้านทำความเคารพพร้อมกัน แม้จะไม่ค่อยได้มาบ่อยครั้ง แต่คนที่จะสามารถผ่านเข้ามาในอาณาจักรแห่งนี้ได้ก็เพียงแค่คนในครอบครัว สัญลักษณ์ตัวอาร์ที่ฝังอยู่บนจี้ในสร้อยคอบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขามีความสำคัญกับอาญาจักรแห่งนี้มากแต่ไหน
“คุณปู่อยู่ในบ้านหรือเปล่า ฉันขอเข้าพบคุณปู่” ชายหนุ่มส่งภาษารัสเซียกับการ์ด
“ครับ” พวกเขาโค้งรับพร้อมกัน
“คุณท่านกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องหนังสือ” ชายอีกคนตอบ
อลันกวาดสายตามองรอบๆ อาณาจักรแห่งนี้ยังคงความยิ่งใหญ่ แต่ความเงียบก็พรากความน่าเกรงขามลง
