“แม่ขา ผู้ชายคนนั้นคงทำให้แม่ เสียใจไม่น้อยแต่แม่ก็รักเขาใช่ไหมคะหนูรู้ว่าแม่รักและเกรงใจเขาเพราะแม่ก็เป็นเสียแบบนี้ เห็นแก่ความสุขของคนอื่นจนหลงลืมตัวเอง”
ปาดน้ำตา ใครบางคนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ลูกอินทร์เงยหน้าขึ้นมอง ผู้กองชีวินนั่นเอง
“เสียใจด้วยครับน้องอินทร์”
ลูกอินทร์โผเข้ากอดร่างสูงในเครื่องแบบครึ่งท่อนไว้แนบแน่น สะอื้นเบาๆ ชีวินลูบแผ่นหลังอย่างปลอบประโลม
“คุณแม่ จากไปเร็วเหลือเกิน”
“พี่ก็คิดแบบนั้นได้ยินอีกทีคือ คุณมุนินทร์ท่านเสียแล้วพี่คิมวิ่งวุ่น เข้าออกโรงพักสองสามวันติดกัน”
“อินทร์อยากทราบรายละเอียดค่ะ”
“ตำรวจสอบสวนโดยละเอียดแล้วคุณมุนินทร์แกล้ม และหมดสติไปด้วย โรคประจำตัวนะเท่าที่รู้ไม่มีอะไรเกินกว่านั้น”
“แต่แม่ไม่ได้เป็นโรคหัวใจหรือความดันสุขภาพยังแข็งแรงก่อนหน้านั้นก็ไม่เคยทำงานหนักเพราะคุณพ่อดูแลทุกอย่างตั้งแต่ อินทร์จำความได้”
“อันนั้นพี่ไม่รู้แต่คุณมุนินทร์ก็ถูกนำ
