สายใยในวันวาน 3 ถือว่าขอ(2)
1076 คำ
มันเป็นเรื่องที่ฉันรู้อยู่แล้ว หน้าญี่ปุ่นขนาดนั้นจะเป็นลูกเฮียกานต์ได้ยังไง ทว่าเฮียกานต์เขาเชื่อเมียรักเขาที่สุด เชื่อว่าความลำบากที่ผ่านมาเป็นเส้นทางพิสูจน์รักแท้ อีกทั้งยังอยากเอาชนะพ่อตาหัวรั้น พูดง่าย ๆ ก็เพราะต้องการเอาชนะพ่อตาก็เลยไม่ลืมหูลืมตา ไม่สนคำทัดทานใครทั้งนั้น
“แล้วยังไง” มาบอกฉันทำไม
“มันคงเป็นกรรมที่เฮียทำเลวใส่หมวย เฮียก็เลยโดนหลอกให้เลี้ยงลูกคนอื่น”
“แล้วยังไง พูดมาทั้งหมดแค่ระบายใช่ไหม” เห็นฉันเป็นชักโครกหรือไง
“...”
“ถ้าแค่ระบายก็พูดไป พริกจะทน ๆ ฟัง แต่ถ้าพูดเพื่อให้พริกกลับไปพริกไม่กลับ พริกจะไม่เป็นของตายของเฮียอีกแล้ว”
“ของตายอะไร เฮียแค่...”
“ไม่ต้องคิดคำพูดสวยหรูมาโกหกพริก พริกไม่อยากฟัง และอยากบอกให้เฮียรู้ไว้ด้วยต่อไปอย่ามายุ่งกับพริกอีก เฮียจะเลิกกับมันหรือไม่เลิกพริกไม่สนใจ เฮียบีบให้พริกออกมาแล้วก็ถือว่าจบ เลิกทำตัวเป็นหมาหวงก้างสักที เลิกให้คนมาคอยตามพริก เลิกหาเรื่องคนที่มาจีบพริก ต่อไปพริกจะคบใครเฮียช่วยอย่าเข้ามายุ่ง พริกอายุ 33 ปีแล้วเฮีย พริกควรมีครอบครัว พริกอยากใช้ชีวิตของพริก ชีวิตที่ไม่มีเฮีย”
“...พูดจากใจหรือว่าเมาเลยใช้อารมณ์”
“ตั้งแต่เราเลิกกันครั้ง พริกก็ตัดใจจากเฮียเด็ดขาด เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่พริกอยากพูดมานานแล้ว พริกไม่ได้ใช้อารมณ์เลย พริกเคยงมงายรักเฮียมากเพราะว่าเมื่อก่อนเฮียดีกับพริก ปกป้องพริกตลอด ให้ความรักความอบอุ่น ความรู้สึกพวกนั้นทำให้พริกยอมเฮียเสมอไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ พริกคิดว่าพริกสำคัญที่สุดเดี๋ยวเฮียก็กลับมาหา แต่ว่าพริกลืมมองความจริงที่ว่าถ้าสำคัญที่สุด ถ้าเฮียรักพริกที่สุดเฮียจะต้องไม่ทำให้พริกเสียใจ ไม่ปล่อยให้พริกร้องไห้ ไม่ปล่อยให้พริกรอเฮีย ทั้งที่พริกทุ่มทั้งใจทั้งตัวให้เฮีย แต่ว่าเฮียไม่ใส่ใจมันเลย เฮียอยากแก้แค้นอยากเอาชนะอย่างเดียว แล้วจากนั้นมันยังไง เฮียต้องแต่งงานให้ได้เพราะมีลูกกับมัน เฮียอยากมีครอบครัวสุขสมบูรณ์ สุดท้ายเฮียมาบอกพริกว่าเด็กไม่ใช่ลูกเฮีย เพื่ออะไร ต้องการอะไร”
“ต่อไปนี้เฮียจะใส่ใจหมวยคนเดียว”
“เราไม่ต้องการ ไหน ๆ มันก็ไม่หย่ากับเฮีย เฮียก็ปรับตัวสิ ถึงเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกเฮีย แต่เฮียก็เห็นมาตั้งแต่เล็ก ๆ ถึงไม่ใช่สายเลือดแต่ก็รักไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“...คนที่เฮียรักมาตลอดคือหมวย หมวยเป็นคนเดียวที่เฮียรัก”
“หึ ต้องเชื่อเหรอ เอาจริงนะเมื่อก่อนพริกเชื่อเฮียทุกอย่าง แต่ตอนนี้คำพูดเด็กอนุบาลน่าเชื่อกว่าเฮียอีก”
“...”
“แต่ช่างเถอะ ถ้ารักพริกอย่างปากว่าช่วยออกไปจากชีวิตพริกที ถือว่าพริกขอ”
“...”
“ตอนนี้อาอี้อยู่ดีมีความสุข ต่อไปเฮียไม่ต้องใช้เรื่องอาอี้มาติดต่อพริกอีก พริกอึดอัดทุกครั้งที่เจอเฮีย พริกเสียใจทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องเก่า ๆ นึกถึงเรื่องที่พริกเคยโง่”
“...”
“กลับไป”
“...” เฮียกานต์มองหน้าเงียบ ๆ ไม่นานก็ลุกออกจากห้องไป
ครั้งนี้ฉันพูดอย่างจริงจัง เขาคงจะฟังคำขอของฉันมั้ง ก็จะถือว่าฉันหลุดพ้น ดี ดีแล้ว พูดกันให้เข้าใจแบบนี้ดีที่สุด ถ้ารู้ว่าพูดออกมาแล้วง่ายแบบนี้ฉันจะพูดให้ชัดเจนตั้งนานแล้ว
หนึ่งอาทิตย์ถัดมา ฉันจัดการเรื่องย้ายโรงเรียนของฮาจิเรียบร้อย ซื้อบ้านจัดสรรข้างบ้านของยลลี่ อยู่คอนโดไม่ค่อยจะสะดวกมันค่อนข้างไกลจากโรงเรียนใหม่ของฮาจิ
เวลา 15:55 น. หน้าโรงเรียน
“ไปเรียนวันแรกเป็นยังไงบ้างฮาจิ” ฉันถามลูกชายที่เปิดประตูเข้ามานั่งในรถ
“ก็ดีครับ”
“แต่สีหน้าไม่ค่อยดีเลย”
“มันเพิ่งวันแรกเอง ไม่ต้องห่วงนะครับคนสวยจิไม่ย้ายที่เรียนแล้วค้าบ”
“จ้า” ย้ายรอบก่อนก็เห็นพูดแบบนี้ อีแม่ก็เชื่อลูกทุกรอบด้วยนะ
“ง่ะทำหน้าไม่เชื่อ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายจริง ๆ ครับ”
“จ้าลูกรัก แม่เชื่อ แล้วหิวปะ”
“มาก”
“กินอะไรดี ที่ห้างหรือร้านแถวบ้านหรือตลาด”
“ตลาดก็ดีนะจิอยากได้กางเกงใหม่ อีกอย่างไม่ได้เดินตลาดกับพี่พริกนานแล้วด้วย”
“ขอโทษที่พี่พริกไม่มีเวลานะจิ”
“ขอโทษทำไมจิไม่ได้โกรธอะไรพี่พริก”
“...”
“จิน่ะโตแล้วนะครับ ถึงจะเรียกว่าพี่แต่ความจริงพี่พริกคือแม่ ถ้าไม่มีพี่พริกจิจะโตมาได้ยังไง ถ้าพี่พริกเลือกเอาเด็กออกมีเหรอจิจะได้นั่งอยู่ตรงนี้ จิรักแม่ที่สุดนะ”
“ปลื้มใจจริง ๆ”
“ซึ้งใช่ไหมล่ะ”
“แน่นอนสินาน ๆ ลูกชายสุดที่รักจะพูดอะไรซึ้ง ๆ สงสัยเย็นนี้แม่จะเสียเงินที่ตลาดคลองถมเยอะ”
“รู้ทันลูกชายอีกแล้ว” ฮาจิหันมายิ้ม “พี่พริก”
“ว่าไง”
“พี่มีแฟนหรือเปล่า”
“หือ” ทำไมวันนี้ลูกชายถึงได้กล้าถามคำถามต้องห้ามพวกนี้กับฉันล่ะ
“พี่พริกคนสวยมีแฟนไหมครับ”
“ทำไมถึงถามแม่”
“ก็ตอนนี้เราอยู่ด้วยกันไงครับ ถ้ามีพาเขามาเปิดตัวกับจิได้เลยนะ จิโอเค”
“จริงอะ ไม่หวงเหรอ”
“ก็หวง แต่อยากให้พี่พริกมีความสุข สรุปมีไหมครับ”
“ไม่มีค่า แค่ขายของ ดูแลร้านเหล้าแม่ก็แทบไม่มีเวลาให้ฮาจิเลย แม่จะไปหาปัญหามาเพิ่มทำไม ทุกวันนี้แม่มีฮาจิเป็นความสุขนะ”
“ว้าว ซึ้งกว่าจิอีก” รอยยิ้มที่สดใสของลูกคือความสุขของฉัน ถือว่าประสบความสำเร็จเรื่องเลี้ยงลูกอยู่นะ ฮาจิดูมีความสุข มีความสุขจริง ๆ
อยากให้ลูกมีความสุขแบบนี้ตลอดไปจัง แต่นี่เพิ่งจะเริ่มต้นช่วงวัยรุ่น ต่อไปจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ได้แต่หวังว่าลูกชายจะไม่สร้างเรื่องให้แม่คนนี้ปวดหัวจนเกินไป
- ผู้เขียน
