สายใยในวันวาน 1(2)
812 คำ
เมื่อลูกชายออกไปพร้อมกับยลลี่ ฉันก็ลุกเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบเหล้ามาเปิดดื่มแก้เครียดพร้อมกับสบถกับเพื่อน “กูจะบ้าตายกับลูก ทำไมดื้อขนาดนี้วะ มีที่ไหนอายุ 14 ปีย้ายโรงเรียน 8 ที่ ลูกกูนี่สุดยอดจริง ๆ”
“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอมึง ดีกว่าให้ฮาจิทนอยู่กับเพื่อนที่ไม่เข้าพวก สังคมท็อกซิกแบบนั้นจะอยู่ทำไม”
“อือ ก็จริง” ลิลลี่พูดมาก็ถูก ลูกก็โตขึ้นทุกวัน คราวนี้ฉันต้องตัดสินใจให้เด็ดขาด “ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว รอบนี้กูว่าจะให้ฮาจิย้ายมาอยู่กับกู มาเรียนใกล้ ๆ จะได้อยู่ในสายตาเรา สงสารแม่ลิอะ ฮาจิกำลังเข้าช่วงวัยรุ่นแม่ลิตามดูไม่ทันหรอก มาอยู่ใกล้เรายังไงก็มีหลายตา มึงว่าไงลิลลี่ คิดว่าโอเคไหม”
“ก็ดีนะ ช่วงวัยรุ่นของเด็กผู้ชายมันสุดเหวี่ยงเลยนะมึง แล้วเรามีแต่ผู้หญิงตามลูกไม่ทันหรอก”
“เนอะ ยังไงฮาจิก็ไป ๆ มา ๆ อยู่แล้วน่าจะไม่มีคนสงสัยอะไร ฮาจิหน้าเหมือนกูก็จริงแต่เหมือนตอนกูเด็ก เฮียกานต์มันโง่ มองไม่ออก ห่วงเรื่องเฮียกานต์แบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว ฮาจิกำลังเป็นวัยรุ่นคุมได้ไม่ได้ก็อยู่ที่เรา ไหน ๆ ก็เลี้ยงลูกแบบเป็นเพื่อนไปแล้ว เอามาไว้ใกล้ตัวใกล้สายตาน่าจะดี มึงว่าไง”
“มึงน่าจะคิดแบบนี้ได้ตั้งนานแล้วอีพริก ฮาจิของกูอายุก็ 14 ปีละ ดีที่ตอนนี้มึงคิดได้ ไม่รอให้ฮาจิบวชเป็นพระก่อนค่อยเอาลูกมาอยู่ด้วย”
“มึงก็ขยันประชด มึงก็รู้ว่ากูทำแบบนี้เพราะอะไร ให้ฮาจิมีพ่อที่มีบ้านหลายหลังสู้ให้ฮาจิไม่มีพ่อดีกว่า ลูกกูก็ไม่ขาดอะไรด้วยหรือมึงคิดว่าฮาจิขาด”
“ไม่ หลานกูไม่ขาด”
“ใช่ไหมล่ะ มึงคิดเหมือนกู”
“เราถึงเป็นเพื่อนกันได้ไงมึง แม่งเอ๊ย มันส์ละงานนี้”
“อีลี่ มันส์ห่าอะไร จู่ ๆ เล่นตะโกนจนกูตกใจ”
“ก็มันส์ดิ กูรอวันที่ไอ้เฮียของมึงจะรู้เรื่องฮาจิมานานมาก กูอยากรู้ว่ามันจะทำยังไง เหอะ เลี้ยงลูกใครก็ไม่รู้มาได้ตั้งนาน เสือกไม่รู้ว่าตัวเองมีลูกอายุ 14 ปีละ”
“ต่างคนต่างอยู่เถอะมึง เรื่องของกูกับเฮียกานต์ก็ผ่านมาแล้ว เจ็บก็เจ็บแล้ว ร้องไห้ปานจะขาดใจก็เคยมาแล้ว น่าเศร้าเนอะตอนแรกคิดว่าจะเริ่มต้นใหม่กันจริง ๆ แต่มันเสือกทิ้งกูอีกรอบแล้วไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น กูก็โง่มาหลายปีเพราะคำว่าเฮียรักหมวย สุดท้ายแล้วรักคืออะไรกันแน่วะ กูทุ่มเทขนาดนั้นแต่ได้ความเสียใจกลับมา”
“ใช่ค่า มึงกับมันคบเลิก คบเลิก คบเลิกพวกกูเป็นหมาจนเหนื่อย ที่สุดแล้วมันก็เลือกแต่งงานกับอีกล้วยเน่า จัดงานแต่งใหญ่โต ไม่คิดถึงความรู้สึกของมึงบ้างเลย ตอนนั้นดีมาก ๆ ที่มึงไม่หลุดปากบอกมันเรื่องลูก ไม่งั้นคงพัวพันไม่เลิก”
“มันจะมาแคร์อะไรความรู้สึกกู คนที่แคร์กันต้องไม่ทำให้อีกฝ่ายเสียใจ แต่มันทำกูเสียใจเสียน้ำตานับครั้งไม่ถ้วน ครั้งล่าสุดมันบอกว่าให้กูกลับไปเป็นน้องสาวของมัน พี่น้องบ้าอะไรมีลูกโตขนาดนี้ โคตรจะเลว พูดถึงแล้วโมโห”
“ก็มันเป็นคนเห็นแก่ตัวน่ะสิ คนดีที่ไหนจะเป็นแบบนั้น พูดแล้วก็น่าโมโหไม่คิดถึงตอนที่มันติดคุกเพราะอีกล้วยเน่า ไม่คิดถึงตอนที่มันจะโดนวิสามัญแล้วมึงเอาตัวเองพุ่งไปบังมันไว้ มึงรักมันมากขนาดนั้น พยายามไปเยี่ยมตลอด พอได้ออกมาแทนที่จะมาหามึงกลับไปหาอีกล้วยเน่า ไปร้องห่มร้องห่มใส่ลูกคนอื่น ไอ้เลวเวรตะไลลูกแท้ ๆ ของมึงอยู่ทางนี้เสือกไม่มอง ดีที่ฮาจิไม่เคยสนใจเรื่องพ่อ ไม่งั้นลูกกูน่าสงสารกว่าตอนนี้อีก”
“ใช่ ๆ มึงพูดถูกลิลลี่” พอเหล้าได้เข้าปากลิลลี่เรื่องเก่านานนม เรื่องที่เป็นปมฝังใจก็ถูกหยิบยกขึ้นมาพูด มันเป็นเรื่องราวของฉันทว่าคนเจ็บใจคือกลุ่มเพื่อนรักของฉันเอง สิ่งที่พี่ชายไม่แท้ทำไว้กับฉันสร้างบาดแผลให้ฉันไว้มาก
- ผู้เขียน
