“แม่ให้ตังค์มาเรียนเท่าไหร่ฮาจิ”
“150 ครับ ค่าข้าว ค่าน้ำ ขนม เกือบหมด ตอนเย็นก็แวะเล่นเกมที่ร้าน ซื้อของกิน หมดพอดี”
“เลิกเรียนให้พ่อมารอรับไหม”
“เดี๋ยวผมกลับกับเพื่อน ผมไปเล่นเกมที่ร้าน”
“ได้ ว่าแต่จิชอบกินอะไรพ่อซื้อไว้ให้”
“กับข้าวผมกลับไปกินที่ร้านพี่พริกครับ อยากกินอะไรก็สั่งแม่ครัว แต่บางครั้งพี่พริกก็พาไปกินข้างนอก แล้วแต่ว่าผมอยากกินอะไร”
“แต่เลิกเรียนก็ต้องหิว กว่าจะออกจากร้านเกมตั้งกี่ทุ่ม” การินพูดพลางแตะไฟเลี้ยวจอดหน้าโรงเรียนของลูกชาย พริกหวานดีมากคิดมาอย่างถี่ถ้วนที่ซื้อบ้านใกล้โรงเรียน เดินทางสะดวก
“พี่กานต์อยากซื้ออะไรให้ผมก็ซื้อไว้เลยครับ ผมกินได้หมด” ฮาจิพูดพลางเปิดประตูลงจากรถ
“เอาตังค์ไปเพิ่มด้วยฮาจิ” การินรีบเปิดกระเป๋าควักแบงค์ห้าร้อยออกมาหนึ่งใบยื่นให้ลูกชาย
“ให้เยอะจัง”
“เทียบกับ 15 ปีที่ผ่านมาพ่อเพิ่งให้จิแค่นิดเดียวเอง”
“งั้นต่อไปผมจะไถตังค์พี่กานต์เรื
