ฉันหยุดชะงักทุกอย่างเมื่อหมอนายพูดคำนี้ออกมา ใช่ฉันเฟลจริง ๆ เพราะฉันเฟล ฉันเฟลเพราะฉันคาดหวังเขาเกินไป คาดหวังว่าเขาจะมีแค่ฉัน คาดหวังว่าเป็นที่หนึ่ง
“ไม่ต้องแคร์ใครนะ แคร์ตัวเอง จะเดินต่อหรือถอยหลังก็ให้คิดถึงตัวเอง”
ฉันนั่งนิ่งสักพัก ฉันรู้สึกว่าตัวเองไปต่อกับพี่ทีไม่ไหว ฉันไม่รู้จะเอาความเชื่อใจที่ไหนให้เขา หรือจริง ๆ แล้วฉันควรเว้นระยะความสัมพันธ์ลงมาเหมือนตอนที่ฉันกำลังแก้แค้นเขา เพราะตอนนั้นมันดีที่สุดแล้ว ดีที่สุดแล้วจริง ๆ ฉันอยากรักษาใจตัวเองบ้าง ไม่อยากกลับมาเจ็บอีก
“เฮ้อ... ขอบคุณนะคะพี่หมอผู้ใจดี” ฉันปาดน้ำตาแล้วหันไปยิ้มให้เขา
“อย่าคิดสั้นนะ ไม่งั้นจะเย็บแผลสด ๆ” เขายิ้มกลับมา ฉันรู้สึกโล่งใจเมื่อหลายเรื่องที่ฉันอึดอัด ถูกจับมาโยงรวมกัน และ เอามาระบายให้ใครคนนึงฟัง
“แล้วนี่ต้องไปโรงพยาบาลอีกไหมคะ มายังไงเดี๋ยวหวานไปส่ง ฮ่า ๆ”
เขายกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาข้อมือ
“ไม่แล้ว น
