เย็นของวันนั้น
คาเรนทำงานเสร็จเธอเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน เพราะวันนี้เธอนัดที่บ้านทานข้าวไว้เรียบร้อย หลังจากที่ไม่ได้กลับบ้านนาน
ปกติเธอจะหาางบ้านไม่เกินสามวัน แต่ครั้งนี้เธออ่อนแอเกินกว่าจะทนได้ไหว เลยพักใจยาว
พลั่ก!!! เสียงประตูเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างของชายหนุ่ม ทำเอาคาเรนเบิกตากว้าง เพียงชั่วครู่ เธอก็ทำสีหน้าให้เป็นปกติ
“เลิกงานแล้วหรอ?” หมอหนุ่มเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน มันทำเอาคนฟังอย่างเธอขนลุกเลยทีเดียว
“มาที่นี่ทำไมอีก?” เธอเลืือกที่จะไม่ตอบ แต่ถามกับแทน
“มาง้อเมีย!” คำพูดของหมอถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงดีใจ แต่ตอนนี้ความรู้สึกของเธอมันเปลี่ยนไปแล้ว
“คุณสนุกมากใช่มั้ยที่เล่นกับความรู้สึกเรน?” เธอถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง มันทำให้หมอใจกระตุก
“ฉันไม่ได้..”
“เอาสิ ถ้าคุณคิดจะเล่นกับความรู้สึกฉัน แต่จำไว้นะคุณภาคภูมิ ฉันไม่ได้รักคุณอีกแล้ว!” พูดจบเธอก็เดินกระแทกไหล่หมอออกไปทันท
