เมื่อเห็นว่าประไพพรรณีเดินคล้อยหลังไปแล้ว อาภาค่อยก้มลงคุยกับหลานสาวที่ตนรักเสมอลูก “นินนินจ๋า นินนินช่วยป้าหน่อยสิ กล่อมแม่ของหนูให้ช่วยงานนี้หน่อยนะลูกนะ ป้าขอล่ะ”
“ทำไมต้องช่วยล่ะจ๊ะป้าภา”
อาภาส่งเสียงจิ๊จ๊ะคิดอยู่เป็นนาน เห็นว่าประไพพรรณียังไม่กลับมาก็รีบหาแนวร่วม นั่นก็คือลูกสาวตัวดีของประไพพรรณีนี่อย่างไรเล่า
“หนูต้องช่วยป้าภาสิ เพราะว่าป้าภาอยากให้นินนินได้ตุ๊กตากับขนม” อาภาเอาตัวล่อขึ้นมาลวงหลอกหลานสาว ก่อนสาธยายไว ๆ ให้ฟัง “ถ้าใครมีแม่ที่แต่งตัวสวย ๆ ไปงานนี้ สวยแบบจัดเต็มเลยนะ เขาจะแจกขนมแล้วก็ของเล่นแบบจุก ๆ ให้ลูกของคนนั้นไปเลย”
นินนินของป้าภาเอียงคอคิดเดี๋ยวเดียว ถามอาภากลับไป “ก็แล้วถ้าใครไม่มีลูกล่ะจ๊ะ”
“ก็ไม่ได้ของน่ะซี้” อาภาตอบเสียงสูงใส่หลานสาว
“มีตุ๊กตาแคร์แบร์ด้วยไหมป้าภา”
อาภาตอบเสียงสั่น แววสมหวังลอยมาแต่ไกลแล้ว “มีสิลูกจ๋า”
“มีคิตตี้ด้วยหรือเปล่าจ๊ะ”
“ต้
