อย่ามัวแต่โอ้เอ้
1552 คำ
กองถ่ายซีรีส์เรื่อง ‘กุนซือน้อยประดับใจ’ ต้องเสียเวลาไปอีกราวๆ สองชั่วโมงเศษ เพราะปีเสือขังตัวเองอยู่ในรถแต่งตัวคันใหญ่ พอถึงเวลาต้องถ่ายทำต่อผู้กำกับกลับสั่งพักกอง ด้วยเหตุผลไม่มีอารมณ์
หลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว ฟ้าครามกลายเป็นที่สนใจของทุกคน แม้แต่ศกุนยังหันมามองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
“ไอ้ฟ้า เฮียนกมีอะไรจะคุยด้วย” บอยเดินมาบอกชายหนุ่ม
“จริงเหรอพี่ ร้อยวันพันปีเขาทำเหมือนมองไม่เห็นผมด้วยซ้ำ”
“อย่าโอ้เอ้ วันนี้เอ็งมันดวงดีสุดๆ เขาเรียกแล้วก็ไปทำหน้าที่ให้สมเกียรติหน่อย” อีกฝ่ายว่าและตบก้นฟ้าครามแรงๆ จนชายหนุ่มแยกเขี้ยวใส่
ระหว่างที่เดินไปยังห้องทำงานของศกุน ซึ่งเป็นอาคารที่อยู่ห่างออกไปทางด้านหลังกองถ่าย ฟ้าครามนึกสังหรณ์ใจถึงเรื่องร้ายๆ ชวนขนลุก
“อ้าว ยืนงงอะไรอยู่ตรงนั้น เข้ามาสิ”
ฟ้าครามยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ศกุนเป็นผู้ชายร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมคาย มีหนวดเคราครึ้ม เขามักสวมแว่นดำและหมวกใบเท่ อาจไม่หล่อตามพิมพ์นิยม แต่มีเสน่ห์แบบรุ่นใหญ่ สาวๆ หลายคนมักเพ้อถึงเขา ด้วยนอกจากจะมีภรรยาที่รวยแล้ว ศกุนยังขึ้นชื่อว่ามีบางสิ่งที่ใหญ่โตเกินมาตรฐานชายไทย!
“เฮียอยากคุยเรื่องงานกับเรา” อีกฝ่ายกล่าวเสียงทุ้ม มองฟ้าครามด้วยสายตาอ่านยาก
“ครับ มีอะไรให้ผมช่วยบอกเลย ผมยินดี”
“แกมันดูซื่อๆ นะ แต่ทำไมวันนี้ถึงทำให้กองปั่นป่วนจนเสียงานเสียการ”
ฟ้าครามอึ้งกับสิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมา เขาชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”
“มั่นใจเหรอ”
“แหงสิครับ ผมแค่เล่นตามบท แต่มีพลาดตอนวิ่งหลบก้อนหินยักษ์นิดหน่อย” เอ่ยถึงตรงนี้ฟ้าครามก็นึกฉงน เขาเห็นก้อนหินขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน แต่พอกลับไปสำรวจอีกหน ก้อนหินดังกล่าวกลับอันตรธานหายไป
“เอาละ เลิกพูดเรื่องไร้สาระ ไหนเดินมาใกล้ๆ ให้เฮียดูสิ ตะกี้ได้แผลบ้างไหม” ศกุนถามและกวักมือเรียกฟ้าครามให้เข้าไปหา
ชายหนุ่มยิ้มขัดเขินอยู่สักหน่อย แน่นอนเขาไม่มีแผลใดๆ ไม่มีแม้แต่อาการเคล็ดขัดยอก ทว่าอีกฝ่ายแสดงออกราวกับว่าเขาได้รับอันตรายใหญ่หลวง ทั้งที่คนซึ่งศกุนต้องสนใจควรเป็นปีเสือ ฝ่ายนั้นปิดห้องเงียบ ใครก็เข้าหน้าไม่ติด
เมื่อก้าวเข้าไปใกล้อีกฝ่าย ฟ้าครามต้องยืนตัวแข็งทื่อ ศกุนวางมือที่เอวของชายหนุ่ม และไม่ใช่แค่มือเดียว เพราะเขาจับแน่นๆ ทั้งสองมือ ก่อนจะรั้งเอวสอบให้ร่างสูงโปร่งเข้าไปใกล้ จนร่างกายฟ้าครามอยู่ตรงหน้าอีกฝ่ายแบบประชิดกัน
“มะ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“เอวเล็กดีนะ อยากรู้จริงว่าเวลาแกควบม้าจะพลิ้วและน่ารักแค่ไหน”
ฟ้าครามทำตาโต อีกฝ่ายอยากให้เขาเล่นบทอ๋องแปดแทนปีเสืออย่างนั้นเหรอ
“แกอยากลองควบม้าดูสักหน่อยไหม เวลาแต่งตัวแบบนี้และสวมวิกผมยาว แกทำให้เฮียอยากจะ...”
ชายหนุ่มลุ้นคำพูดอีกฝ่าย ก่อนหลุดปากถามจนได้ “เฮียนกอยากให้ผมแสดงบทอ๋องแปด แทน...คุณปีเสือเหรอครับ”
ศกุนยิ้ม เขาส่งสายตากรุ้มกริ่มให้ฟ้าคราม
“ก่อนจะเล่นบทอ๋องแปด แกต้องทดสอบให้เฮียดูก่อนว่าควบม้าเก่งหรือเปล่า ไหน...ลองแสดงให้เฮียดูสักหน่อยเป็นไร”
“แล้วผมจะควบม้ายังไงครับ เฮียเล่นจับเอวผมไว้อย่างนี้” ฟ้าครามว่า ฉับพลันเนื้อตัวเขาเย็นเฉียบ ตกใจที่อีกฝ่ายถึงเนื้อถึงตัวกับเขามาก แต่การได้รับเลือกให้ลองทดสอบบทแบบนี้ถือเป็นโอกาสดี เขาเลยยอมเล่นตามน้ำ
ฟ้าครามก้าวไปอยู่ตรงกลางห้อง เริ่มทำท่าควบม้าในอากาศ แต่ศกุนส่ายหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนบุ้ยใบ้ให้เขาไปเอาไม้กวาดด้ามยาวที่อยู่แถวๆ นั้นมาขี่ และสมมติให้เป็นม้า
“ลองดูสิ เผื่ออะไรๆ มันจะดูเข้าที่เข้าทางมากขึ้น”
“มันไม่ดูแปลกไปหน่อยเหรอครับ”
เมื่อศกุนถอนหายใจออกมาแรงๆ แสดงถึงความเบื่อหน่ายที่ฟ้าครามชักจะเรื่องเยอะ หนุ่มร่างเพรียวเลยยิ้มแหย จำยอมควบไม้กวาดด้ามนั้นด้วยท่าทางสมจริงสมจัง
“ใช่ อย่างนั้น รูดเข้ารูดออกที่ก้นด้วย แล้วเด้งแรงๆ เลย เฮียอยากขยำก้นแน่นๆ ของแกเหลือเกิน”
ฟ้าครามหยุดกึก เขาได้ยินชัดเต็มสองหูตรงคำว่า ‘ก้น’ สถานการณ์เช่นนี้ชักจะทะแม่งๆ พิกล
“อ้าว แกไม่อยากเล่นบทอ๋องแปดหรือยังไง อย่าหยุดสิ อย่าลืมนะว่าเฮียเป็นผู้กำกับ จะเลือกให้ใครแสดงบทไหนก็ได้”
“เอาจริงผมไม่ได้โง่นะเฮียนก ผมรู้ ผมมันแค่ตัวประกอบปลายแถว อยู่ๆ จะให้ไปแสดงบทอ๋องแปดได้ไง ถ้าเป็นอ๋องหก หรือเฉิงบ่าวรับใช้ หรือพวกกุนซือตัวประกอบยังพอจะเข้าใจได้ แต่นี่มันดูจะเวอร์เกินไปหน่อย”
ฟ้าครามดึงสติของตนกลับ เขาต้องอยู่บนพื้นฐานความจริง อย่าฝันอะไรเกินตัว ไม่งั้นเดี๋ยวจะเจ็บหนัก
“ก็บอกแล้วไงว่าเฮียจะปั้นใครก็ได้ และแกก็น่าปั้น น่า...ขยี้มาก” ศกุนเอ่ยจบก็ลุกจากโซฟาและก้าวพรวดพราดมาหาฟ้าคราม ก่อนจะหยุดยืนประชิดตัวคนที่ขี่ไม้กวาดอยู่ ทำเอาฟ้าครามถึงกับสะดุ้งโหยง
“ดะ เดี๋ยว เฮียนกทำให้ผมกลัวแล้วนะเนี่ย”
“กลัวอะไร อย่ามาทำเป็นไก่อ่อน เฮียเล่นด้วยขนาดนี้ อย่าเรื่องมาก” ศกุนเอ่ยจบก็ประกบเข้าข้างหลังฟ้าคราม เป็นตอนนั้นเองที่ชายหนุ่มเชื่ออย่างสนิทใจว่าอีกฝ่ายเป็นเสือไบ ยิ่งกว่านั้นคือชายผู้นี้กำลังจะทำเรื่องชวนเขย่าขวัญเขาสุดๆ
“เฮียนก ผมไม่อยากดังทางลัด ปะ ปล่อยผม” ฟ้าครามบอกอีกฝ่าย หากศกุนยังไม่ยอมหยุด เขาซุกจมูกกับต้นคอฟ้าคราม ส่วนมือใหญ่และหยาบกร้านวางแปะที่หน้าอกชายหนุ่ม ด้วยเป็นเสื้อผ้าในบทกุนซือ ซึ่งเนื้อผ้าบางพลิ้วสีขาวและสาบเสื้อด้านหน้าอ้ากว้าง พอถูกกระตุ้นหนักๆ คนที่ไม่เคยถูกลวนลามเลยทั้งกลัวและตื่นตัว!
“ปากบอกให้ปล่อย แต่ทำไมหัวนมแข็งเป็นไตเชียว แถมก้นยังเด้งสู้น้องชายเฮียอีก อยากรู้นัก...ข้างหน้าแกจะแข็งไหม” ผู้กำกับจอมหื่นเอ่ยจบก็เลื่อนมือลงด้านล่างอย่างเร็ว แต่ไม่ทันได้จับน้องชายของฟ้าคราม เพราะเขาถองศอกใส่ลำตัวอีกฝ่ายเสียก่อน
“โอ๊ย! มึงทำเหี้ยอะไรเนี่ย นี่กูเฮียนก ผู้กำกับใหญ่นะ”
“ก็เพราะเป็นเฮียนก ผมถึงยังให้เกียรติ ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้ผมเตะผ่าหมากไปแล้ว ไอ้เวร!” ฟ้าครามว่าพร้อมยกกำปั้นขึ้นทั้งสองข้างคล้ายตั้งการ์ด หากมันดูขบขันมากกว่าดูเป็นมวย
“พูดดีๆ ด้วยไม่ชอบ แสดงว่าแกอยากโดนแบบตบจูบและข่มขืนให้ยับเลยใช่ไหม”
“ไม่ใช่แล้วเฮียนก ใจเย็นๆ นะครับ เราคนกันเอง อย่าลืมสิครับ เฮียมีคุณแต้มเป็นภรรยาที่น่ารัก และเธอกำลังไม่สบาย อีกอย่างผมก็เป็นผู้ชายจะไปเร้าใจตรงไหน นมก็ไม่มี และเอ่อ...ก้นยังสิวเขรอะอีก”
ทั้งที่เอ่ยไปขนาดนั้นแล้ว แต่ศกุนที่ดูเหมือนจะงุ่นง่านเต็มที่ นอกจากไม่ฟังแล้วเขายังปรี่เข้ามาหาฟ้าคราม และรวบแขนชายหนุ่มเอาไว้อย่างรวดเร็ว
พอตกอยู่ในอ้อมกอดอีกฝ่ายอย่างงงๆ อีกหน ฟ้าครามจึงดิ้นขลุกขลักแต่ยิ่งดิ้นเขายิ่งถูกกอดจูบ และมือใหญ่ก็ฟาดเข้าที่ก้นแรงๆ จนระบม
“เฮ้ย ทำกันขนาดนี้กูไม่ทนแล้วโว้ย มึงเนี่ยเลวยิ่งกว่าตัวละครที่กูเขียนอีก!” ฟ้าครามตวาดเสียงดัง และในหัวคิดถึงตัวร้ายของเรื่องที่เขียนไว้ ซึ่งยืมนิสัยใจคอของศกุนไปใส่ ยิ่งคิดถึงยิ่งแค้นจัด เลยปล่อยหมัดออกไปมั่วๆ ทว่ามันกลับเสยเข้าปลายคางอีกฝ่ายจังๆ
ศกุนไม่ได้ร่วงลงในวินาทีแรก แต่วิงเวียนศีรษะและมองเห็นดาววิบวับตรงหน้า
“ถ้ากูไม่ได้มึงเป็นเมียวันนี้ อย่าคิดว่าจะหนีไปไหนพ้น” ผู้กำกับจอมหื่นประกาศจบก็พุ่งเข้าหาฟ้าครามอย่างเร็ว แต่เขาตั้งท่าหลบไว้แล้ว พอสบโอกาสเลยเบี่ยงตัวไปอีกทาง ศกุนจึงคว้าได้เพียงแค่อากาศ
ฟ้าครามไม่รอช้า เขาใส่เกียร์หมาเผ่นไปยังประตูด้านหน้า แล้วต้องผงะเมื่อเวลานั้นมีคนเปิดประตูเข้ามา...ปีเสือ!
- ผู้เขียน
