“มะ มันใช่สถานที่ที่องค์ชายควรมาแก้ผ้าอาบน้ำรึ” อี้เหรินปล่อยมือจากน่องแกร่งๆ ของเติ้งไห่หลง แล้วหยัดตัวลุกขึ้นยืนพร้อมจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่
“คนหน้าไม่อาย เหตุใดถึงได้นุ่งลมห่มฟ้า” เขายังแกล้งโวยวายไม่หยุด
“โถ เด็กน้อย ข้าไม่ได้ปล่อยให้น้องชายโทงเทงเสียหน่อย หรือว่าเจ้าคิดลึก หวังใจอยากเก็บภาพยามข้าเปลือยเปล่าไปฝันถึงในยามค่ำคืน”
“เติ้งไห่หลง ทะ ท่าน...จะหมิ่นเกียรติผู้น้อยเกินไปแล้ว” อี้เหรินชี้หน้าชายหนุ่มอย่างลืมตัว
“มิได้ ข้ามิใช่ชายรักสนุกที่จะทำร้ายหัวใจดวงน้อยของโฉมงามเช่นเจ้า” เมื่อเย้าแหย่จนเป็นที่พอใจ เติ้งไห่หลงจึงคว้าเสื้อมาคลุมกาย และดีใจเป็นอย่างมากที่เด็กน้อยได้รับการช่วยเหลือจากผู้วิเศษ ก่อนหน้าเขาเฝ้าตามหาอี้เหรินจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ พอเห็นเด็กน้อยมานอนสลบใกล้ๆ ลำธารก็โล่งใจ
“คนเจ้าเล่ห์ วางแผนหลอกล่อให้อี้เหรินติดกับ”
“ข้านี่นะวางแผนร้าย เป็นเจ้าเองต่างหากที่คล
