ขนบนต้นคออี้เหรินตั้งชัน ยามนี้เขามองเห็นปัญหาในเรื่อง ‘กุนซือน้อยประดับใจ’ และตัวละครร้ายๆ ที่เขาสร้างขึ้นมีชีวิตอยู่ในโลกแห่งความจริง ซึ่งทั้งสองตัวละครนี้เขาไม่อยากพบหน้าเป็นที่สุด
“พี่ซินไม่ต้องห่วง ถึงอย่างไรท่านก็มีข้า อี้เหรินผู้นี้จะพาภรรยาท่านพร้อมลูกในท้องนางมาพบพี่ซินให้จงได้” อี้เหรินเรียกสติตนกลับคืน ตอนนี้สิ่งสำคัญคือเขาต้องตามหาหมิงหลิงให้พบ
“เซียนน้อย ทะ ท่าน กล่าวจริงหรือไม่”
“พี่ซินเห็นว่าคนเยี่ยงข้าจะพูดปดรึ”
“เปล่าเลย เพียงแต่เรื่องนี้มันไม่ง่าย อาจถึงขั้นต้องเอาชีวิตเข้าเสี่ยง”
“ข้ามินึกกลัว พี่หมิงหลิงเป็นผู้มีพระคุณของข้า”
อี้เหรินนึกถึงเจ๊เปีย อีกฝ่ายคือคนสอนการแสดงแก่เขา เป็นเพื่อนรุ่นน้องของแม่ หลายครั้งเธอช่วยเขาคิดฉากต่างๆ ในนิยาย กระทั่งเขาสามารถเขียนสำเร็จในที่สุด!
ซินซินได้ฟังคำพูดอี้เหรินและนึกคลางแคลงใจ ในหัวเหมือนมีม่านหมอกปกคลุม กระนั้นก็รับรู
