Ep4. กรนันท์ อิโนะอุเอะ
1306 คำ
Ep4. กรนันท์ อิโนะอุเอะ
กรนันท์วางหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นลง ก่อนจะเอื้อมไปหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับถัดไป จนกระทั่งมาถึงหนังสือพิมพ์ดารามายกอสซิป หญิงสาวข่มใจก่อนจะหยิบหน้าปกขึ้นมาดู
นั่นไงล่ะ! ถ้าเป็นหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ละก็ได้เรื่องแน่ กรนันท์ข่มใจก่อนจะมองรูปภาพของตนเอง
“บ้าที่สุดเลย”
หญิงสาวกำหนังสือพิมพ์ไว้แน่น “นี่มันรูปที่ฉันก้มลงสวมรองเท้า ไปถ่ายมาได้ยังไง ในห้องแต่งตัวมีปาปารัสซี่แอบเข้ามาด้วยเหรอนี่” กรนันท์หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ
“นี่มันบ้าอะไรเนี่ย มันล่วงล้ำสิทธิกันเกินไปแล้วนะ”
น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อเห็นว่าหน้าอกของตัวเองตอนก้มนั้นแทบจะทะลักออกมาทั้งเต้า ดีนะที่เธอเซฟในส่วนปลายของหน้าอกไว้ มันจึงดูไม่โป๊มากนัก มือบางเปิดหนังสือพิมพ์เข้าไปในหน้าถัดไป แล้วก็ต้องแทบกรี๊ดเมื่อเห็นภาพตนเองยืนอยู่บนแคตวอล์กมองลงมายังเมธัส ที่กำลังถือช่อดอกไม้สีแดงพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้นางแบบสาว
‘คู่หวานแห่งปี ปากบอกแค่เพื่อน แต่ดอดมาให้กำลังใจกันเสียชิดติดขอบเวที หวานไม่หวานภาพมันฟ้องนะค้าคุณน้องขา’ ใต้ภาพเขียนแซวได้อย่างน่าหมั่นไส้
“ให้มันได้อย่างนี้สิ” กรนันท์ปิดหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ลง
“ทำไมมายกอสซิปถึงได้จ้องจิกข่าวเราตลอดเลยนะ ข่าวดีๆ ไม่คิดจะลงเหมือนฉบับอื่นเขาเลยรึไง” หญิงสาวบ่นพึมพำอย่างหัวเสีย
“ก็เพราะว่าข่าวของนันท์มันขายได้ ขายดีน่ะสิ ยอดขายพุ่งกระฉูดขนาดนั้น ถ้าไม่เล่นข่าวของนันท์ก็บ้าแล้วล่ะ” พลอยสวยเดินเข้ามาในห้องวางกระเป๋าถือลงบนโซฟาก่อนจะเดินมาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ข้างๆ หญิงสาว
“พี่พลอย นันท์เบื่อข่าวพวกนี้มากๆ เลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงให้หมดไปจากชีวิตนันท์ซะที”
หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ กี่ครั้งกี่หนที่เธอต้องมานั่งหงุดหงิดอารมณ์เสียจากสื่อและนักข่าวที่ไร้จรรยาบรรณเหล่านี้
“ทำใจเถอะนันท์เราเป็นคนสาธารณะนี่จ๊ะ เรื่องนี้ต้องทำใจ”
แม่บ้านละเมียดถือข้าวต้มกุ้งเข้ามาในห้อง “สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณพลอย” แม่บ้านเอ่ยทัก
“หอมจัง พลอยขอฝากท้องด้วยคนสิจ๊ะป้า” ผู้จัดการสาวทำจมูกฟุดฟิด
“ได้เลยค่ะ” แม่บ้านเดินหายลับเข้าไปในครัว
“ยิ้มหน่อยน่านันท์ เดี๋ยวเรื่องมันก็เงียบไปเองแหละ ข่าวกอสซิปพวกนี้มันหมุนเร็วจะตายไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มีข่าวใหม่ขึ้นมาแทนที่ แล้วคนก็ลืม”
“แล้วข่าวใหม่ที่ขึ้นมาแทนที่ก็คงไม่พ้นข่าวเสียๆ หายๆ ของนันท์ที่พากันนั่งเทียนเขียนอีกจนได้” กรนันท์ตักข้าวต้มเข้าปากด้วยท่าทางซังกะตาย พลอยสวยมองหน้าดาราสาวในสังกัดยิ้มๆ
“น่า...คิดมากปวดหัว เดี๋ยววันนี้มีถ่ายแบบชุดแต่งงานให้กับนิตยสารเรือนรักในช่วงเช้า หน้าบูดอย่างนี้เดี๋ยวไม่สวยไม่รู้ด้วยนะ” พลอยสวยแกล้งเย้าหญิงสาว กรนันท์จึงฝืนยิ้มเพื่อให้ผู้จัดการสาวสบายใจ
“นี่ครับท่านชีค ข่าวเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นในช่วงเช้าของประเทศไทย” บารัคยื่นหนังสือพิมพ์หลายฉบับวางไว้บนโต๊ะ
“ขอบใจ จะไปทำอะไรก็ไป” บารัคโค้งทำความเคารพก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ
ชีคมุสซาฟาร์เปิดหนังสือพิมพ์เหล่านั้นดู แล้วก็ต้องเหยียดริมฝีปากอย่างดูแคลน เมื่อเห็นเนินอกที่ล้นทะลักจนแทบจะออกมากองอยู่นอกเกาะอกสีฟ้าดำตัวสวย
‘คงจะแกล้งก้มลงเพื่อให้นักข่าวถ่ายภาพสินะ มารยาสาไถยเหลือร้ายจริงๆ เลยนะแม่คุณ’
ชีคหนุ่มหยิบภาพอื่นๆ ขึ้นมาดู เขายอมรับว่าหญิงสาวเป็นคนสวย สวยราวกับนางฟ้ายิ่งเมื่อเห็นภาพนี้ ภาพที่เธอใส่ชุดสีดำยั่วยวนแนบไปกับเรือนร่างสมส่วนรับกับเครื่องประดับน้ำงามที่กำลังแข่งกันเปล่งแสงระยิบระยับ ดวงตาคู่สวยยามทอดสายตาหวานผ่านกล้องราวกับจะสะกดเขาให้หลงใหล ทำให้ชีคหนุ่มอดที่จะหวั่นไหวไม่ได้
เขารีบคว่ำหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นลง ก่อนจะหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับอื่นขึ้นเปิดดูแทน แล้วก็มาเจอภาพสุดท้ายจากหนังสือพิมพ์ดาราซึ่งวางไว้ล่างสุด สายตาชื่นชมซึ่งแสดงถึงความลุ่มหลงของอุชมานทำให้ชีคหนุ่มต้องกัดฟันกรอด
‘เต้นกินรำกินมันคงจะไม่รวยเร็วเท่ากระโดดเกาะมหาเศรษฐีอนาคตไกลสินะกรนันท์’
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูพอเป็นมารยาท ก่อนที่ร่างเล็กบอบบางจะก้าวเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ จากนั้นจึงมานั่งลงข้างๆ ชายหนุ่ม
“พี่ชายวันนี้พาน้องไปขี่ม้านะคะ น้องนัดซาบียะห์ไว้” หญิงสาวนัยน์ตาคมตรงเข้าเกาะแขนพี่ชายอย่างออดอ้อน
“ไม่เอาน่าอารีฟีนวันนี้พี่ต้องเข้าไปที่บริษัท”
ชีคหนุ่มปรายตาดุไม่จริงจังนักให้น้องสาวที่แสนเอาแต่ใจ เท่านั้นยังไม่พออารีฟีนยังชอบเจ้ากี้เจ้าการจัดแจงเป็นแม่สื่อแม่ชักให้เขากับเพื่อนสาวไฮโซของเธอ
“นะคะไปกับน้องหน่อย บริษัทเอาไว้ไปวันหลังก็ได้พนักงานของเรามีตั้งเยอะตั้งแยะ ก็ใช้ๆ ไปสิคะไม่เห็นพี่ชายจะต้องเข้าไปให้เหนื่อยเลย” เจ้าของใบหน้างามกระเง้ากระงอดขัดใจ
“ไม่ได้หรอกอารีฟีนวันนี้พี่มีประชุมบอร์ดบริหาร ให้คาลีฟาพาไปเถอะ”
“ไม่เอาพี่คาลีฟาจะเหมือนพี่ชายได้ยังไงล่ะคะ”
อารีฟีนหน้างอมากกว่าเดิม เธอจัดแจงนัดซาบียะห์ไว้ถ้าคราวนี้พี่ชายไม่ไปอีก มีหวังได้โดนเพื่อนสาวขย้ำคอแน่ ก็ซาบียะห์เพื่อนสาวของเธอน่ะสิคลั่งไคล้พี่ชายของเธออย่างกับคลั่งดารานักร้องเสียอย่างนั้น เธอเองก็เห็นว่าเพื่อนสาวสวยสมกับพี่ชายของเธอ หากได้มาเป็นพี่สะใภ้ก็คงจะดีไม่น้อย
“พี่มีธุระจริงๆ ไม่มีเวลาไปเที่ยวเล่นเป็นเด็กๆ เหมือนน้องหรอกนะ”
“พี่ไม่เคยมีเวลาให้น้องเลย นี่ถ้าพี่อุชมานยังอยู่ที่นี่ละก็ จะต้องไม่ปล่อยให้น้องเหงาอย่างนี้แน่นอน”
อารีฟีนตัดพ้อพี่ชาย พลางคิดไปถึงพี่ชายคนที่สาม รายนั้นนะตามใจเธอแทบทุกอย่าง ไม่เหมือนพี่มุสซาฟาร์ที่ชอบเก๊กหน้าขรึมอยู่ตลอดเวลา ถามคำตอบคำ วันๆ ทำแต่งาน งาน และงานแทบไม่สนใจน้องสาวเลย
“ใช่ ถ้าอุชมานอยู่ด้วยกันที่นี่ก็คงดี”
นัยน์ตาสีโศกหมองลงเล็กน้อยเมื่อพูดถึงอุชมานน้องชายร่วมมารดาเพียงคนเดียวของเขา
“นะคะไปกับน้องหน่อย พี่ชายก็เป็นอย่างนี้ทุกที ชอบลำเอียง” อารีฟีนกอดอกแน่น แสดงท่าทางแง่งอนจนชีคหนุ่มอดที่จะอมยิ้มไม่ได้
“ลำเอียงเรื่องอะไรฮึยายเด็กดื้อ” ชีคมุสซาฟาร์ลูบผมไหมสีดำหยักศกด้วยความเอ็นดู
“ก็ทีกับฮารูนไม่ว่าที่ไหนๆ พี่ชายก็พาไปเที่ยวด้วยตลอด ต่างจากน้อง” ปากบางเม้มเข้าหากันสนิท รับกับใบหน้าบูดบึ้ง ส่งผลให้สาวสวยนัยน์ตาคมดูเป็นเด็กสาวช่างเอาแต่ใจ
“ไปกันใหญ่แล้วอารีฟีน อิจฉาแม้กระทั่งน้องเหรอเรา ฮารูนเพิ่งจะแปดขวบ แล้วเราล่ะอายุเท่าไหร่”
“ไม่รู้ไม่ชี้”
- ผู้เขียน
