เมื่อนานวันเข้า ฉันก็เริ่มชินกับบ้านและที่ทำงานของภูวินมากขึ้น มันรู้สึกเหมือนทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง ตอนนี้การดูแลภูผาก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉันไปแล้ว ถึงแม้ว่าบางครั้งความทรงจำเก่า ๆ จะยังคงวนเวียนอยู่ในหัว แต่ที่นี่ก็ให้ความสุขกับฉันมากกว่าที่เคยรู้สึกมา ชีวิตที่นี่แตกต่างจากที่ที่ฉันเคยอยู่มาก ทุกอย่างดูเงียบสงบ เรียบง่าย ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของบ้านนี้ แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นครอบครัวกันจริง ๆ แต่ความผูกพันมันชัดเจนมาก ฉันชอบที่นี่เพราะไม่มีใครคาดหวังให้ฉันต้องเป็นมากกว่าที่ฉันเป็น ทุกวันฉันทำหน้าที่ของตัวเอง ดูแลภูผา ทำงานไปตามปกติ มันไม่เคยรู้สึกเหมือนต้องพิสูจน์ตัวเองให้ใครเห็นเลย มีอยู่วันหนึ่ง หลังจากวันที่ยาวนานและเหนื่อยล้า ฉันกับภูวินนั่งคุยกันที่บ้าน บางครั้งฉันก็แอบกังวลนะว่า ฉันอาจจะไม่ดีพอในหลาย ๆ เรื่อง กลัวว่าจะจัดการอะไรไม่ดี หรือดูแลเขาไม่เพียงพอ แต่ภ
