บทที่11
กินเก่งNC
วันต่อมา
เมื่อคืนทั้งสองคนใช้ชีวิตอยู่บนเตียงกันทั้งคืน ต่างฝ่ายต่างผลัดเปลี่ยนกันอุ่นเตียงจนถึงตอนเช้าปอร์เช่ก็ยังไม่หยุดเขารบเร้าจนอลินต้องยอม
"พอก่อนได้ไหมเฮียอลินเจ็บไปหมดแล้ว เฮียเล่นเสร็จข้างในทุกรอบเลย"
"เธอแม่งทั้งสด ทั้งหวาน ทั้งอร่อย ฉันหยุดไม่ได้วันนี้ไม่มีเรียนฉันเองก็ไม่ได้ไปไหนขออีกรอบนะ จะได้นอนพัก"
"อื๊มมม~"
สรุปแล้วอลินแทบตายอยู่บนเตียงเขาจับเธอพลิกคว่ำเพื่อสอดใส่ความใหญ่โตเข้าไป มือหนาเอื้อมมาบีบคลึงเต้าอวบอิ่มที่มีแต่รอยแดงฝากเอาไว้ เธอกัดปากแอ่นสะโพกให้เขากระหน่ำซ้ำๆ ไม่รู้จบ
เสียงถวิลหาความสุขของชายหนุ่มก็รบเร้าอยู่ตามซอกคอและแผ่นหลังของอลิน เขาปรือตามองแผ่นหลังขาวเนียนจนอดสร้างรอยรักฝากไว้ไม่ได้
จ๊วบ~
"อ๊าา~ เฮียขาา~" อลินพร่ำร้องครางหวานระงม เธอถูกเขากระหน่ำกระแทกซ้ำๆ จนพอใจร่างกายถูกพลิกให้นอนหงายแล้วยกขาพาดบ่าทั้งสองข้าง
"อื๊ออ
