ตอนที่ 8 นี่มันเรื่องน่ากลัวอะไรกัน
337 คำ
บัวเดินเข้ามาก็เจอกับชายหนุ่มตัวสูงใหญ่แต่งตัวด้วยชุดสีดำทั้งชุดใส่แมสปิดปากนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงมุมห้อง
"...อะ..เอ่ออ...ต้องนอนตรงนี้ใช่ไหมคะ"
"......."ไม่มีเสียงตอบกลับ..มีเพียงหน้าที่พยักขึ้นลงเป็นคำตอบแทน
บัวยืนเลิ่กลั่กอย่างทำอะไรไม่ถูก...บรรยากาศเหมือนฉากๆหนึ่งในหนังฆาตกรรมไม่มีผิด เมื่อเกิดความกลัวความไม่ไว้ใจปนหวาดระแวงก็เกิดขึ้น ....ไม่สักแล้วดีกว่า....
"ขอโทษด้วยนะคะ..ฉันขอไม่สักแล้วค่ะ"
บัวพูดจบก็หันหลังโดนไปเปิดประตู...แต่ทว่า
แก๊ก แก๊ก แก๊ก
มันล็อค
"............"
"เอ่อออ...ขอโทษนะคะ...ประตูมันล็อค"
"........."
"คุณคะ...ประตูมันล็อคค่ะ...ฉันเปิดไม่ออก..."
"..............."
บัวยิ่งทำอะไรไม่ถูกมากขึ้นไปอีก...หรือจะถูกหลอกมาฆ่าทิ้งกันนะ
"มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง...ประตูมันล็อคค่ะ!....คาร่าา...มีใครอยู่บ้างไหม.."
ปึง...ตึงงงงงง
เสียงบางอย่างลอยมากระทบผนังห้องเฉียดหัวเธอไปแค่นิดเดียว หญิงสาวสะดุ้งตกใจตัวแข็งทื่อ...มือไม้เริ่มสั่น..หันกลับไปมองที่มาของเสียง
แอปเปิ้ล!
ใช่..สิ่งที่ลอยมากระแทกกับผนังห้องเฉียดหัวของเธอไปก็คือลูกแอปเปิ้ลสีแดงสด มันกลิ้งไปกลิ้งมาจนมาหยุดอยู่ตรงปลายเท่าของเธอ..บัวกำลังจะก้มลงไปเก็บมันขึ้นมา
ฉึก!!
"กรี๊ดดดดดดด"
ยังไม่ทันที่มือบางจะได้คว้าลูกแอปเปิ้ล...ก็มีมีดปริศนาลอยละลิ่วมาปักแอปเปิ้ลลูกนั้นอย่างแม่นยำ บัวตกใจถอยหลังไปชนกับพวกเครื่องมือช่างจนล้มกระจัดกระจายไปหมด
โครม!
"โอ้ยยยย"
นี่มันอะไรกัน....มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ...
บัวหันไปมองยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง....แต่...ตรงนั้นไม่มีใครอยู่แล้ว
"ซุ่มซ่ามจังเลยนะคะ" เสียงทุ่มหนากระซิบชิดใบหูนิ่มก่อนจะงับเบาๆ
"กรี๊ดดดดดดด!"
- ผู้เขียน
