ตอนที่ 2 อุจาดสายตา
572 คำ
ผับ HE-LL
[~TRUEE...truuueeee~]
สายเรียกเข้า
[แม่]
"เฮ้ย!...พวกมึง...แป๊บนะ"
"ไปไหนมึง"
"แม่กูโทรมา..ในนี้มันเสียงดัง!"
"เออๆ"
บัวลุกออกมาจากโต๊ะก่อนจะเดินตรงไปตามทางเดินที่คิดว่าหน้าจะเป็นหลังร้าน...เพราะพึ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก เสียงดนตรีห่างออกไปทุกทีและเธอก็เห็นว่าตรงด้านนั้นมีไฟสลัวและมีกำแพงพอให้เธอได้พิงหลังก่อนจะตั้งสติคุยกับแม่
เธอเดินมาจนสุดทางจนถึงผนังกำแพงกั้นตรงนั้น หญิงสาวกำลังกดโทรศัพท์โทรกลับหาแม่ที่วางสายไปแล้ว จนกระทั่งได้ยินเสียงบางอย่างในห้องด้านหลังที่เหมือนจะเป็นห้องเก็บของ เป็นห้องด้านในสุดกระมัง
"อะ...อะ...อ้าา.....คะ..คุณลี...อื้ออ"
บัวตกใจกับเสียงนั้น ท่ามกลางเสียงเพลงที่ลอยมาและหูที่ยังอื้อของเธอเพราะเสียงที่ดังสนั่นของเครื่องเสียงชั้นเยี่ยมภายในผับแห่งนั้น บัวคิดว่าตัวเองอาจจะหูฝาด แต่ว่ายิ่งฟังเสียงนั้นก็ยิ่งชัดเจน
"โอ๊ย...คุณลีขา....โอ๊ย...กระแทกแรงจังค่ะ...กระทุ้งมดลูกไปหมดแล้ว...โอ๊ย..."
บัวชะงักไปเล็กน้อย... มีคนกำลังทำอะไรกันแน่ ๆ ต่อมเผือกสะกิดเธอไม่หยุด
เธอยังเก็บโทรศัพท์ไม่โทรหาแม่แล้วเพราะความเมาและความอยากรู้อยากเห็นที่มาพร้อมกับความกล้าหาญด้วยฤทธิ์เหล้า ทำให้หญิงสาวตัดสินใจเดินไปยังทิศทางของเสียง
ยิ่งเดินเข้าไปก็ยิ่งมืด..มีห้องเยอะแยะมากมาย...แต่บรรยากาศดูน่ากลัว บัวเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูบานหนึ่งที่ดูหรูหรากว่าห้องอื่น...เสียงร้องนั้นยังดังออกมาไม่หยุด...บัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ แต่ก็อยากรู้ชะมัด
จะมีคนโดนทำร้ายอยู่หรือเปล่า....และเธอจะเอายังไงดี แต่แล้วความกล้าหาญที่ตอนแรกมีอยู่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ตอนนี้กลับพุ่งสูงขึ้นเกินร้อยเปอร์เซ็นต์แน่นอนว่าส่วนใหญ่เกิดเพราะความเมา เอาล่ะเธออาจจะเป็นคนเก่งที่ได้ช่วยคนก็ได้ หญิงสาวตัดสินใจบิดลูกบิดประตูช้า ๆ และเบาที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้
~อะ....ไม่ได้ล็อค~
บัวชะโงกหน้าเข้าไปดูอย่างระแวดระวัง...แต่ภาพที่ได้เห็นทำเอาหญิงสาวถึงกับร่างกายแข็งเกร็ง
ฉิปหายแล้วกู! พวกเขากำลัง......อยู่หรือเปล่า
ภายใต้แสงไฟนีออนที่ส่องสว่างสลัว ๆ ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังโก้งโค้งก้นหันหน้าเข้าหากำแพงโดยมีผู้ชายคนหนึ่งถลกกระโปรงของหญิงสาวคนหนึ่งขึ้นมาจนเห็นก้นขาว ๆ แล้วยังฟาดมือไม่ยั้งตบสะโพกนั้นจะเกิดเสียงดัง
มือข้างหนึ่งของเขาจับขาของเธอคนนั้นยกขึ้นแล้วอ้าออกในขณะที่หญิงสาวหันมามองใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจของผู้ชายคนนั้นที่กำลังบดเบียดแท่งใหญ่ยาวที่บัวมองเห็นไม่ถนัดนักเข้าไปในร่างกายของผู้หญิงคนนั้นอย่างรุนแรง
บัวมองมองภาพนั้นผ่าน ๆ จนกระทั่งหยุดอยู่ที่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นเธออ้าปากด้วยอาการตกใจ
เชี้ยเอ๊ย แม่งหล่อว่ะ ใช่เขาหล่อ หล่อมากจริง ๆ หล่อจนกระทั่งบัวที่กำลังเมายังมองเห็นหน้านั้นชัดเจนและทำให้น้ำลายหกติ๋ง ๆ
- ผู้เขียน
