บทที่ 7
1093 คำ
“ป้าอ่อนโทรตามหมอมาที่นี่ทีครับ ผมจะไปดูศพว่าใช่คนของเรารึเปล่า” ชายหนุ่มหันไปกำชับคนสนิทของย่า ก่อนเดินตรงไปยังรถของตัวเอง เขารีบขับมันออกไปด้วยความเร็ว จะไม่เชื่อคำพูดใครทั้งนั้นจนกว่าจะได้เห็นด้วยตาตัวเองว่าผู้หญิงโชคร้ายคนนั้นเป็นพุดกรองจริงๆ
“พุดกรอง!”
ชายหนุ่มตวาดลั่นเมื่อมาถึงสถานที่เกิดเหตุซึ่งตอนนี้มีร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวผู้โชคร้ายนอนแน่นิ่งอยู่ข้างทาง มีผ้าสีขาวผืนใหญ่คลุมร่างไร้ลมหายใจไว้ ไม่ใกล้กันนั้นมีตำรวจไม่ต่ำกว่าสิบนายกำลังยืนสอบสวนสองตายาย ที่บังเอิญผ่านมาพบศพเป็นคนแรกอยู่
ไม่จริง…
ชายหนุ่มร้องลั่นภายในใจ สายตาหวั่นไหวไม่น้อยกับภาพสะเทือนใจตรงหน้าที่ได้เห็น ถึงเขาจะเกลียดเธอแต่ก็ไม่ได้อยากให้เธอต้องมามีจุดจบแบบนี้ นับเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเกลียดความใจร้ายของตัวเองจับหัวใจ
แต่กระนั้นก็ยังอยากเห็นใบหน้าของคนน่าสงสารเป็นครั้งสุดท้ายจึงกลั้นใจเอื้อมมือไปเปิดผ้าตรงหน้าก่อนดวงตาจะเบิกกว้างกับสิ่งที่เห็น
ชาญใช้เวลาไม่นานก็กลับมาบ้านด้วยอารมณ์ที่โกรธหนักกว่าเก่า ถ้าผู้หญิงที่ถูกฆ่าข่มขืนคนนั้นเป็นแม่ตัวดีนั่น บางทีเขาอาจจะไม่หงุดหงิดขนาดนี้ แต่เพราะว่ามันไม่ใช่ ถึงได้รู้สึกหงุดหงิดกับอารมณ์บ้าบอที่เกิดขึ้นของตัวเอง ตอนนี้มีเพียงอย่างเดียวที่อยากจะรู้คือหล่อนหายหัวไปไหนของหล่อนกันแน่ เธอจะรู้บ้างไหมว่าการหายตัวไปของตัวเองทำคนอื่นวุ่นวายแค่ไหน กลับมาเมื่อไหร่เขาต้องคงจัดการให้เข็ดหราบ!
“เป็นยังไงบ้างตาชาญ ไม่ใช่ยัยพุดของเราใช่ไหม!” คุณพิศเพลาเอ่ยถามหลานชายที่อาสาขับรถไปดูศพด้วยตัวเองเมื่อพบหน้า ภาวนาต่อทุกสิ่งศักดิ์ที่นับถือ ไม่ให้หญิงโชคร้ายคนนั้นเป็นพุดกรองของนางเลย
“ไม่ใช่ครับคุณย่า” ชาญตอบไปตามความจริงที่ได้เห็นมากับตา ผู้หญิงที่ถูกฆ่าข่มขืนคนนั้นไม่ใช่พุดกรอง แต่หล่อนหายไปไหนไม่มีใครรู้
“นังพุดกลับมาแล้วค่ะคุณท่าน!”
กระทั่งเมื่อเสียงของป้าอ่อนดังขึ้นที่หน้าบ้าน ทุกคนถึงได้พร้อมใจกันลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปตามเสียงร้องที่ดังขึ้น ภาพแรกที่ได้เห็นคือภาพของแม่ตัวดีที่กำลังเดินลงมาจากรถกระบะพร้อมกับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง ไม่รอให้ใครเอ่ยอะไรขึ้นมาชาญเป็นคนแรกที่ถึงตัว สายตาเอาเรื่องที่กำลังจ้องมองกัน ทำให้พุดกรองต้องเอ่ยถามเขาด้วยเสียงสั่นๆ
“เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมทุกคนถึงได้…”
“เธอหายหัวไปไหนมาห๊ะ! รู้ไหมว่าทำให้คนอื่นเขาต้องวุ่นวายกันไปแค่ไหน!” คนถูกกระชากต้นแขนเข้ามาเขย่าอย่างรุนแรงกรีดร้องขึ้น ไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนใจร้ายคนหน้าถึงได้ดูโกรธกริ้วเมื่อเจอหน้ากัน ทั้งๆ คนที่สมควรจะโกรธมันต้องเป็นเธอที่ถูกเขาทิ้งไว้เหมือนหมาข้างถนน แล้วนี่เขามีสิทธิ์อะไรมาโวยวายใส่หน้ากันแบบนี้ ทั้งหมดนั้นเธอทำได้แค่คิด ด้วยไม่กล้าที่จะพูดมันออกไป
“คุณชาญพุดเจ็บค่ะ”
“ผมว่าคุณปล่อยพุดก่อนเถอะครับ แล้วผมจะเป็นคนเล่าให้ทุกคนฟังเองว่ามันเกิดอะไรขึ้น!” นทีทนไม่ได้ที่ต้องเห็นหญิงสาวที่แอบรักถูกทำร้าย เขาตัดสินใจเอ่ยขึ้นพร้อมพยายามรั้งพุดกรองเข้าหาตัว แต่เหมือนยิ่งทำอย่างนั้น แรงกระชากที่ผู้ชายอีกคนทำต่อเธอก็ยิ่งแรงขึ้นจนต้องหยุดมือ เพราะกลัวว่าเรื่องราวจะยิ่งบานปลายไปกันใหญ่โตกว่านี้
“คุณชาญพุดเจ็บ นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ พุดงงไปหมดแล้ว” สุดท้ายก็เป็นพุดกรองที่เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกระทั่งเมื่อได้เห็นคุณพิศเพลาเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะคว้าเธอไปกอด ยิ่งเห็นใบหน้าของผู้มีพระคุณเต็มไปด้วยน้ำตาเธอยิ่งตกใจ มันเกิดอะไรขึ้น
“คุณท่าน…”
“หล่อนทำฉันใจหายใจคว่ำหมดเลยรู้ไหมแม่พุด!” พุดกรองตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ยังไม่ทันได้เอ่ยถามคุณพิศเพลาก็สั่งให้ทุกคนขึ้นเรือน เหลือไว้แค่คนที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเท่านั้น ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นไป
ใบหน้าของชาญตวัดไปตามแรงตบทันทีที่คุณพิศเพลาทราบเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากปากของเจ้าตัวที่สารภาพออกมาอย่างไม่คิดปิดบังถึงความใจร้ายของตัวเอง โชคดีเหลือเกินที่พุดกรองมีสติมากพอที่จะโทรให้เพื่อนสนิทอย่างนทีไปรับ โชคดีที่ผู้หญิงเคราะห์ร้ายคนนั้นไม่ใช่คนที่นางชุบเลี้ยงมากับมือ และหวังที่จะเห็นเธอมีชีวิตที่ดี โชคดีที่ชาญไม่ต้องทนอยู่กับความเสียใจไปทั้งชีวิต จากการกระทำของตัวเอง
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าแกจะเป็นคนใจดำได้ถึงขนาดนี้ตาชาญ! แกรู้ตัวบ้างไหมว่าทำอะไรลงไป!” คนถูกตบขบกรามแน่นยามถูกผู้เป็นย่าตบซ้ำยังต่อว่าเขาต่อหน้าคนอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงที่เขาเกลียด
“คุณย่ากล้าตบหน้าผมเพราะลูกโจรต่ำๆเพียงคนเดียวเหรอครับ”
“ตาชาญ!”
“อย่าค่ะคุณท่าน!” เกิดเสียงตบขึ้นอีกครั้งเมื่อคุณพิศเพลาฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของหลานชายเข้าเต็มแรง หากแต่คนที่วิ่งเข้ามารับความเจ็บปวดในครั้งนี้กลับกลายเป็นพุดกรองที่ตัดสินใจวิ่งเอาตัวเองเข้ามาบังชาญไว้ ทำให้เธอถูกคุณหญิงพิศเพลาตบเข้าที่หน้าเสียเต็มแรง
“แม่พุด!” ไม่เพียงแต่คุณหญิงพิศเพลาเท่านั้นที่ตกใจกับการกระทำบ้าบิ่นของหญิงสาว คนที่เพิ่งถูกผู้หญิงที่เขาตราหน้าว่าเกลียดมาตลอดทั้งชีวิตอย่างชาญก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะไม่คิดว่าหล่อนจะทำมัน
- ผู้เขียน
