บางทีเขาอาจคิดว่าเธอเป็นฝ่ายให้ท่าเขาทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น คิดเช่นนั้นหญิงสาวจึงตัดสินใจแล้วว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับจนตาย จะไม่มีใครรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ในห้องกับเขาทั้งคืนเป็นใคร
“เดี๋ยวก่อนพุดกรอง นี่! บ้าจริง!” ชาญสบถลั่นตามหลัง ยอมรับว่ารู้สึกหัวเสียไม่น้อยที่ต้องตื่นขึ้นมาแล้วพบกับสภาพของห้องที่ข้าวของกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง
แต่เหมือนสิ่งที่มันจะทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าจะหนีไม่พ้นหยดเลือดบนผ้าปูนั่น หยดเลือดที่แสดงให้เห็นว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้แค่ฝันไป ทุกๆ สัมผัสแม้จะรางเลือนเพราะฤทธิ์ของเหล้า แต่ก็ยังพอจำได้ว่าเสียงร้องครวญครางของคนใต้ร่างมันไพเราะเพียงใด ไหนจะท่าทีไม่ประสายามเมื่อเขาขยับโยกใส่ ทุกๆ อย่างมันชัดเจนไปหมดเว้นก็แต่ตัวตนของเธอที่เขาจำไม่ได้ว่าเป็นใคร หน้าตาแบบไหน เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองหิ้วหล่อนกลับมาที่นี่ด้วยได้ยังไง!
แม้จะทำทุกๆ
