“ทำไมถึงปฏิเสธ ไม่อยากให้ลูกในท้องเธอมีพ่อรึไง” ความสงสัยทำให้ตัดสินใจถามต่อ หล่อนโง่เกินไปรึเปล่าที่ปฏิเสธไอ้หน้าอ่อนนั่นไป
โอกาสแบบนี้ใช่ว่าจะมีมาบ่อยๆ
“นทีเขาเป็นคนดีค่ะ ควรได้เจอคนที่ดีกว่าพุด อีกอย่างถึงลูกของพุดจะไม่มีพ่อเหมือนเด็กคนอื่นๆ แต่พุดก็เชื่อนะคะว่าพุดจะเป็นทั้งพ่อแล้วก็แม่ให้กับแกได้” พุดกรองให้คำตอบพร้อมรอยยิ้ม เธอทำลายนทีด้วยการดึงเข้าให้ลงมาตกต่ำกับเธอไม่ได้ ต่อให้เขาจะยินดีรับผิดชอบเธอกับลูกก็ไม่อาจทำได้ลง เขาควรได้เจอคู่ครองที่ดีและเหมาะสม อย่างน้อยก็ต้องดีกว่าเธอ ที่จะทำให้เขาต้องอับอายถ้าเลือกไปเป็นคู่ชีวิต
“ดีแล้วที่คิดได้แบบนี้ เอาเป็นว่าฉันจะช่วยเธอเลี้ยงเด็กนี่เอง ดีไหม” ชาญเอ่ยขึ้นเมื่อตัดสินใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ อารมณ์หงุดหงิดที่เคยมีหายวับไปทันตา เหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนก็ไม่ผิดเพี้ยน
“คะ!”
