หลี่หยุนต้องทุกข์ใจและคับแค้นใจเพียงใด ถึงได้ยอมออกไปตีกลองร้องทุกข์ และแน่นอนว่าทันทีที่เขาขึ้นไปบนแท่นสูงอันเป็นที่ตั้งของกลองขนาดใหญ่ เจ้าหน้าที่ก็จะสอบถามความสมัครใจให้ชัดเจนและโบยตีเขาจนครบ 20 ครั้งก่อนที่ชายชราจะได้มีโอกาสมาตีกลองและเปิดเผยเรื่องราวของตนออกมา
"ผู้ชราคนในสกุลท่านไม่ได้มาร่วมร้องทุกข์ด้วยหรอกหรือ หากท่านมีลูกหลานมาช่วยรับไม้ไปบ้างท่านก็ไม่จำเป็นต้องเจ็บหนักเพียงลำพัง หากพามาได้ 20 คนก็ถูกโบยคนละหนึ่งครั้งเท่านั้น"
ทหารที่ทำหน้าที่โบยเห็นร่างชายชราผอมบางถึงเพียงนั้น พวกเขาพยายามโน้มน้าวหวังให้ชายชราเปลี่ยนใจอยู่นานสองนาน แต่หลี่หยุนก็ไม่ยอมขยับเขยื้อน เขานอนกอดท่อนเสาต้นใหญ่ หลับตานิ่งแม้แต่ขนตาก็ยังไม่กระพริบไหวเลยสักเส้น
เห็นความตั้งใจของชายชรานายทหารก็โบยไม้แรกลงไปที่แผ่นหลังของเขาทันที
ช่วงเวลาเช้ามีผู้คนที่ออกมาจับจ่ายซื้อของเพื่อสะสมเสบียงอาหารไว้ในช่วงฤดูหนา
