สกุลหมิ่น
“ดีนัก!! หลานชายตัวดีเจ้าคิดแต่จะหาเรื่องมาให้ข้าปวดหัวไม่เว้นวันเลยทีเดียว ขายหน้าไหมเล่าถูกสตรีฟาดศีรษะจนแตกเลือดอาบมาขนาดนี้แล้วยังมีหน้าไปก่อเรื่องอีกไหม!! พวกเจ้าสี่คนก็แยกย้ายกลับไปกันให้หมด คืนนี้พวกเขาคงไม่มาถามหาความหรอก พรุ่งนี้พวกเจ้าค่อยมารวมกันที่เรือนข้าค่อยว่ากันอีกที” หมิ่นเจาปวดหัวหนึบ ถึงแม้จะบ่นว่าเด็กหนุ่มทั้งห้าคนไปหลายประโยคแต่ในใจก็พยายามลำดับความคิดให้มั่นคงว่าพรุ่งนี้ตนจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง
“ท่านพ่อ ครั้งนี้ข้าว่าท่านไม่จำเป็นต้องกังวลให้มากไปหรอกขอรับ ก็แค่เรื่องเด็กทะเลาะกันทั้งเหตุการณ์ยังเกิดนอกสำนักศึกษาพวกเราไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบใดๆ เจียวเจี๋ยเองก็เป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ เราต่างหากที่เป็นผู้ถูกกระทำ ลองพวกเขามาหาเรื่องสิ ข้าจะเรียกค่าหมอค่ายาคืนจากสกุลซิ่วให้หนักเลยทีเดียว” บิดาของหมิ่นเจียวเจี๋ยหมายมาดอย่างมั่นใจ
“สองผู้เฒ่าคู่นั้นมิใช่ตะเกียงขา
