หอบความผิดหวังกลับมาที่เรือนพักของตนแต่ชายชราก็ไม่ได้นิ่งเฉย เขาปล่อยให้หลี่หลงหยางเปิดดูตำราที่เป็นตัวอักษรและภาพวาดประกอบการเรียนรู้ด้วยตนเองอยู่ในห้อง ส่วนตนเองก็ออกมาขุดดินเตรียมปลูกผักสวนครัวเอาไว้กินเองพร้อมกับลากเอาหลี่จิ้งสหายคู่ใจออกมาปรึกษาใกล้ๆ ด้วย
"หลี่จิ้งทำอย่างไรดีเล่า ชาติก่อนข้าพับถุงกระดาษขายตั้งแต่เด็กยันแก่ มีช่วงหนึ่งได้ขายถุงพลาสติกแต่มันก็ไม่ต่างกันมากนัก แล้วนอกจากนั่งเป็นตุ๊กตาหน้าแก่ให้คนถ่ายรูปนอกนั้นข้าก็ไม่เคยทำสิ่งใดเลย เราจะหาอาชีพใดมาทำกินกันล่ะทีนี้"
"ข้าไม่มีความทรงจำอื่นใดนอกจากการเป็นร่างวิญญาณมาหลายพันปี เรื่องทำมาหากินของมนุษย์ข้าจะรู้ได้อย่างไรกันเล่า"
"เจ้าอยู่มาหลายพันปีพบเจอดวงวิญญาณมากมาย คนเหล่านั้นไม่เคยพูดถึงเรื่องอาชีพของพวกเขาก่อนตายเข้าหูเจ้าบ้างหรือไร เจ้าลองนึกมาแนะนำข้าสักสองสามอย่างได้ไหมเล่า" หลี่หยุนไม่อยากยอมรับว่าตนเองก็เป็นเชื้อ
