"เช่นนั้นเจ้าก็ต้องผิดหวังแล้วท่านลุง ตงไห่เป็นเมืองเกษตรกรรมชาวบ้านส่วนใหญ่ทำการเพาะปลูก ตลาดในเมืองก็มีขนาดพอๆ กับเมืองหย่งโจวนี่ล่ะ เพียงแต่ที่นั่นมีพ่อค้าต่างถิ่นที่แวะเวียนมารับซื้อผลผลิตทางการเกษตรไม่ขาด การค้าก็พอจะคึกคักกว่าหย่งโจวอยู่บ้าง แต่แรงงานที่พวกเขาต้องการคือคนทำไร่นา หรือไม่ก็กรรมกรแบกหามยามต้องขนส่งผลผลิต อย่างเจ้าน่ะไม่ไหวหรอก"
"ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกนายท่าน อย่างน้อยข้าก็ยังมีมือมีเท้า ให้ข้าเลี้ยงสัตว์เฝ้ายามก็ยังพอทำได้อยู่" หลี่หยุนยังไม่ยอมแพ้
"เอาเถิดอย่างไรตงไห่ก็ยังดีกว่าหย่งโจวที่ท่านจากมา ว่าแต่เจ้าเป็นคนสกุลใด ทำความผิดเรื่องอะไรถึงได้ถูกส่งเข้าไปในค่ายกักกันเล่า" นายทหารสูงวัยกว่าเริ่มซักไซ้อีกครั้ง
"ข้ากับหลานชายแซ่หลี่ พวกท่านเคยได้ยินเรื่องราวของหลี่เซิ่งหรือไม่เล่า ข้าเป็นท่านปู่รองของเขาเอง" หลี่หยุนไม่ได้คิดปิดบัง เขายังอยากรู้ด้วยว่าผู้คนภายนอกรู้ข่าวค
