“ปู่ไม่ได้ล้อเจ้าเล่น แต่ปู่อยากให้เจ้ารู้ว่าไม่ว่าเจ้าจะเลือกสิ่งใด เจ้าเพียงแค่ยอมรับผลของการเลือกให้ได้เท่านั้น เจ้าต้องการกินน้ำตาลปั้นก็กินไปหากว่าไม่อิ่มก็มาขออาหารจากปู่เพิ่มเติมภายหลังได้ แต่เจ้าต้องแลกกับการไม่มีฟัน หากเจ้าต้องการกินเนื้อหมูเจ้าก็จะเป็นคนอ้วนแล้วปู่จะคอยช่วยเหลือให้เจ้าปีนขึ้นเกวียนเอง เมื่อเจ้าอ้วนจนเดินไม่ไหวก็ไม่ต้องเดิน ปู่จะคอยหาข้าวหาน้ำมาป้อนเจ้าบนเตียงให้เจ้าไม่ต้องลำบาก และหากเจ้าเลือกกินผักที่เจ้าไม่ชอบ ปู่ก็จะกินมันเป็นเพื่อนเจ้า แต่เจ้าก็ต้องรู้ว่าเจ้าจะเติบโตช้ากว่าผู้อื่นและต้องทุกข์ใจไปตลอดชีวิตที่ไม่ได้กินอาหารอย่างที่ตนชอบ”
“ท่านปู่..” หลี่หลงหยางจมูกแสบร้อนน้ำตารื้นขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำตอบอันแสนจะอบอุ่นอ่อนโยนนั้นเพราะไม่ว่าเขาจะเลือกผิดไปหมดทุกอย่างท่านปู่ก็จะยังอยู่คอยช่วยเหลืออยู่ดี
"ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนต้องมีอุปสรรค มันไม่มีสิ่งใดสุขสมบู
