นายหัวเถื่อน

บทที่ 3.

​

นายหัวเถื่อน

บทที่ 3.

ตุ้บ!

ทันทีที่เข้ามาในห้องพักของโรงแรมศิลาก็ปล่อยร่างหนาของราเมศน์ลงบนเตียงทันที ก่อนจะยืนมองอย่างชั่งใจว่าควรจะทำยังไงกับร่างไร้สติของคนตรงหน้าดี

พลันความคิดบางอย่างก็วาบเข้ามาในหัว ศิลายกยิ้มขึ้นที่มุมปากก่อนจะเดินเข้าไปปลดเข็มขัดกางเกงของราเมศออกเป็นอย่างแรก

"พี่หินจะทำอะไรน่ะ!?"

หทัยชนกร้องถามอย่างตกใจแล้วหันหลังให้แทบจะทันที เพราะตอนนี้ศิลาถอดกางเกงยีนส์ที่ราเมศใส่อยู่ลงมากองไว้ที่หน้าขาแล้ว

ศิลาลอบยิ้ม แต่มือหนายังคงทำหน้าที่ของมันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งร่างทั้งร่างของราเมศน์เปลือยเปล่าอย่างที่ตั้งใจไว้

มือหนาเลิกผ้าห่มขึ้นคลุมร่างของราเมศน์ไว้กันอุจาดตา ก่อนจะหันกลับมาหาหทัยชนกที่ยืนหันหลังให้ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

"ถ้าไม่ทำแบบนี้แผนของเราก็อาจจะไม่สำเร็จนะครับคุณหนู"

"แต่ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องถอดเสื้อผ้าเลยนี่นา"

หทัยชนกค้านอย่างไม่เห็นด้วย

มันก็จริงอยู่ที่แผนการณ์ถูกวางเอาไว้ว่าให้ทุกอย่างดูคล้ายว่าเธอมีอะไรกับผู้ชายคนนี้ แต่ถ้าถึงขนาดจะต้องถอดเสื้อผ้าออกหมด หทัยชนกเองก็เริ่มที่จะเกิดความลังเล

"แล้วใครเขาจะเชื่อล่ะครับคุณหนู มาจนถึงขนาดนี้แล้วอย่าลังเลเลย ไม่ใช่แค่นายหัวเท่านั้นที่ต้องถอด แม้แต่คุณหนูเองก็ต้องถอดด้วย"

คนฟังถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ หันกลับมาหาศิลาอย่างลืมตัว แต่พอนึกขึ้นได้ว่าผู้ชายอีกคนกำลังโป๊อยู่หญิงสาวก็หลับตาปี๋

ไม่ใช่แค่ผู้ชายคนนั้น แต่รวมทั้งเธอด้วยอย่างนั้นเหรอ คิดแล้วอยากจะร้องไห้...

"พี่หิน...หทัยไม่ถอดได้ไหม?"

หทัยชนกพูดกับศิลาเสียงอ้อนทั้งที่ยังหลับตาอยู่

"ไม่ได้ครับ ยังไงก็ต้องถอด ไม่ต้องกลัวไปหรอกว่านายหัวรามจะลุกขึ้นมาทำมิดีมิร้ายคุณหนูได้ เพราะว่านายหัวจะหลับจนถึงเช้า คุณหนูวางใจได้"

ถึงศิลาจะยืนยันอย่างมั่นใจขนาดนั้นแต่หทัยชนกก็ยังไม่วางใจอยู่ดี

"หมดเรื่องแล้วผมคงขอตัว"

ศิลาบอกก่อนจะเดินผ่านหญิงสาวไป แต่หทัยชนกผวาตามไปเกาะแขนแกร่งไว้แน่น

"พี่หินจะไม่อยู่กับหทัยหรือจ๊ะ!?"

"อยู่สิ..."

คำตอบของศิลาทำให้หทัยชนกใจชื้นขึ้นมาทันที อย่างน้อยถ้ามีเขาอยู่ด้วยเธอก็อุ่นใจมากกว่าอยู่กับผู้ชายคนนั้นแค่สองคน

แต่คำพูดของศิลาที่ตามมาอีกทีหลังก็ทำให้หทัยชนกถึงกับหน้าเสียทันที

"ผมพักอยู่ข้างๆห้องนี่เอง มีอะไรเรียกได้ตลอดเวลาครับ"

"พี่หิน!"

หทัยชนกเรียกคนตรงหน้าอย่างขัดใจ แล้วสะบัดหน้าหนีไปทางที่คนนอนหลับนอนอยู่ แต่แล้วใบหน้างามก็ต้องหันหน้ากลับมาทางศิลาอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าเขาคนนั้นโป๊อยู่

"ผมจะอยู่ด้วยได้ยังไง ก็ในเมื่อแผนถูกวางไว้แบบนี้ คุณหนูอย่ากังวลไปเลยครับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นนายหัวรามเป็นสุภาพบุรุษพอ ผมเอาเกียรติของผมเป็นประกัน"

"แต่..."

หทัยชนกพยายามค้าน

"ไม่มีแต่ครับ คุณหนูควรจะพักผ่อนได้แล้ว อย่าลืมว่าพรุ่งนี้มีปัญหาใหญ่รออยู่"

ศิลาพูดตัดบทก่อนจะก้าวออกจากห้องและไม่ลืมที่จะล็อคประตูห้องให้เรียบร้อย

หลังจากที่ศิลาออกจากห้องไปแล้ว หทัยชนกก็ค่อยๆลากขาเดินเข้าไปใกล้ๆคนนอนหลับอย่างระมัดระวังเหมือนกลัวว่าคนที่นอนอยู่จะลุกขึ้นขย้ำเธอ

หทัยชนกมองใบหน้าหน้าคมเข้มของราเมศน์อย่างพิจารณา ใบหน้ายามหลับใหลของเขาในยามนี้ดูไร้พิษสง แต่หทัยชนกรู้ดีว่าดวงตาคมของอีกฝ่ายร้ายกาจเพียงไหน โดยเฉพาะในยามที่เขาใช้มันมองเธอ

หญิงสาวเลิกสนใจอีกฝ่ายก่อนจะพาตัวเองหายเข้าไปในห้องน้ำ มือบางค่อยๆดึงกิ๊ฟที่ศรีษะออกทีละตัวจนหมดปล่อยให้พวงผมยาวสยายเต็มแผ่นหลัง และค่อยๆถอดชุดเจ้าสาวออกจากร่างกายและทำธุระส่วนตัวของตัวเองจนเสร็จ หลังจากนั้นหทัยชนกก็ออกมาจากห้องน้ำในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว

หทัยชนกมองไปรอบๆห้องพักเพื่อหาบางอย่างที่สามารถใช้ห่อหุ้มร่างกายของเธอแทนผ้าขนหนูผืนสั้นนี่ได้ ไม่รู้ว่าทางโรงแรมเขาประหยัดงบหรือยังไงผ้ามันถึงได้สั้นจนปิดอะไรไม่มิดแบบนี้

แต่จนแล้วจนรอดเธอก็หาของที่เธอต้องการไม่ได้ หทัยชนกถอนหายใจออกมาอย่างจำยอม ก่อนจะเดินเข้าไปที่เตียงอีกฝั่งที่ยังว่างอยู่

นี่ก็คงเป็นอีกปัญหาหนึ่งของโรงแรมนี้ หทัยชนกคิดในใจ

ทำไมในห้องพักของโรงแรมถึงได้มีเก้าอี้ไม้สักไว้ให้แขก แทนที่จะเป็นโซฟานุ่มๆสักตัว แล้วคืนนี้เธอจะนอนตรงไหนกัน ถ้าไม่ใช่บนเตียงอีกฝั่งนั่น

หทัยชนกถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่พันครั้งของวันนี้

ในที่สุดร่างบางก็ปีนขึ้นไปอยู่เตียงจนได้ ในเมื่อศิลาเป็นคนบอกเองนี่นะว่าเขาหรือในหัวรามคนนี้จะไม่ตื่นขึ้นมาแน่นอนจนกระทั่งเช้า ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะนอนมันข้างๆเขานี่ล่ะ และเธอก็จะแค่นอนพักสายตาเฉยๆเท่านั้น จะไม่ยอมหลับอย่างเด็ดขาด หทัยชนกคิดอย่างมั่นใจ ก่อนจะค่อยๆล้มตัวลงนอนโดยเว้นระยะห่างจากราเมศน์พอสมควร เผื่อเกิดอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้นเธอจะได้กระโจนลงจากเตียงทัน

แต่ถึงจะพูดว่าแค่พักสายตา ไปๆมาหทัยชนกกลับหลับไปอย่างง่ายดาย สาเหตุสืบเนื่องมาจากความเพลียเพราะวันนี้เธอต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวเป็นเจ้าสาว บวกกับความเครียดที่สะสมมานานหลายวัน สุดท้ายเธอก็ผล็อยหลับไปจนได้